Chłoniaki anaplastyczne wielkokomórowe - diagnoza

Choroby nowotworowe, ich rozpoznawanie oraz leczenie.
Asystentka

Chłoniaki anaplastyczne wielkokomórowe - diagnoza

Post autor: Asystentka »

Diagnostyka morfologiczna

Z uwagi na fakt, że jest to choroba rzadka jej rozpoznanie powinno być postawione bądź potwierdzone przez eksperta w tej dziedzinie. Preferowana jest metoda pobrania większej ilości tkanki nowotworowej. Zgodnie z klasyfikacją WHO z 2008 roku diagnoza jest stawiana w oparciu o cechy kliniczne choroby, morfologię guza łącznie z badaniami immunohistochemicznymi, cytometrię oraz badania cytogenetyczne i molekularne. Zróżnicowanie pomiędzy oboma typami ALCL zawiera się w obecności lub braku onkoproteiny ALK. Immunohistochemicznie obie grupy wykazują ekspresję CD30, CD25 oraz EMA.O nowotworowym charakterze nacieku z limfocytów T świadczy klonalna rearanżacja T komórkowego receptora (TCR) genu alfa / beta vs gamma / delta. CD30 ma kluczowe znaczenie dla rozpoznania ALCL. W diagnostyce różnicowej należy uwzględniać agresywną postać klasycznego chłoniaka Hodgkina. Choroby te różnią się ekspresją CD20 oraz PAX.
Ocena zaawansowania i ryzyka

Badanie przedmiotowe z oceną zmienionych węzłów obwodowych jest badaniem podstawowym, należy przy tym ocenić występowanie zmian skórnych oraz w tkance podskórnej. Biopsja uwidocznionej zmiany jest podstawą określenia typu chłoniaka. Badania obrazowe konieczne są do określenia stopnia zaawansowania. Rekomendowane jest badanie PET / TK. W tym typie chłoniaka niezbędne jest niezależne od badania PET wykonanie biopsji szpiku kostnego. Badania laboratoryjne powinny obejmować wykonanie badań wirusologicznych HBS, HCV, HIV, HTLV-1. Niezbędne jest również monitorowanie poziomu LDH, kwasu moczowego, fosfatazy alkalicznej, białka ostrej fazy (CRP).

Po zakończeniu procesu diagnostycznego określamy indeks prognostyczny(IPI). Nie został stworzony odrębny indeks prognostyczny dla chłoniaków węzłowych T komórkowych – powstała jedynie modyfikacja znanego systemu IPI, która nie jest jednak powszechnie stosowana.Za niekorzystne czynniki uznajemy wiek powyżej 60 lat, stan ogólny ECOG 2 lub więcej, III lub IV stadium choroby oraz zajęcie dwóch i więcej lokalizacji pozawęzłowych oraz elewację LDH.

źródło: hematoonkologia.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post