ForumMedyczne.edu.pl

Choroba refluksowa przełyku jest przewlekłym schorzeniem, w którym dochodzi do zarzucania kwaśnej treści żołądkowej do przełyku. W rezultacie dając charakterystyczne objawy i zwykle powodując uszkodzenie błony śluzowej przełyku. Choroba częściej dotyczy mężczyzn i występuje u ok. 7 % populacji.

Najczęstszą przyczyną choroby refluksowej jest zaburzona czynność dolnego zwieracza przełyku. Ponadto zaburzenia opróżniania żołądka, otyłość, leki (doustne środki antykoncepcyjne, beta2-mimetyki, azotany), przepuklina rozworu przełykowego oraz ciąża.

Charakterystycznymi objawami choroby są: uczucie pieczenia za mostkiem (zgaga), odbijanie, wymioty, zaburzenia połykania, spadek masy ciała. Dodatkowo może pojawić się chrypka, kaszel, ból w klatce piersiowej.

U około 50 % chorych postępujący rozwój choroby prowadzi do powikłań tj. przełyk Barretta, owrzodzenie, krwawienie, zwężenie przełyku oraz połączenia przełykowo-żołądkowego, powikłania oddechowe oraz gruczolakorak przełyku.
Diagnostyka choroby refluksowej

W celu zdiagnozowania choroby refluksowej wykonuje się badanie rentgenowskie przełyku z użyciem środka cieniującego, endoskopię z biopsją błony śluzowej, 24-godzinne monitorowanie pH przełyku wykonywane ambulatoryjnie („złoty standard”), manometrię przełykową (ocena napięcia zwieracza dolnego przełyku) oraz badanie scyntygraficzne (pozwala ocenić liczbę i czas trwania refluksów).
Leczenie choroby refluksowej

Leczenie objawowe choroby refluksowej polega na stosowaniu odpowiedniej diety (częste i małe posiłki, unikanie tłustego jedzenia, alkoholu i kawy) i leków zobojętniających (np. soli magnezu), zmniejszających wydzielanie kwasu solnego (ranitydyna, omeprazol) czy prokinetycznych (metoklopramid, domperidon). Chorym zaleca się również unoszenie wezgłowia łóżka na czas snu oraz zmniejszenie masy ciała u osób otyłych (spadek ciśnienia śródbrzusznego).

W przypadku nieskutecznego leczenia zachowawczego, występowania dokuczliwych dolegliwości oraz postępującego przebiegu choroby prowadzącej do rozwoju powikłań należy rozważyć leczenie operacyjne. Najczęściej wykonuje się fundoplikację, czyli wytworzenie mankietu (tzw. kołnierzyk) z dna żołądka wokół dolnego odcinka przełyku (metoda Neissena) lub niepełna fundoplikacja obejmująca 270° obwodu przełyku (metoda Toupeta). Operację przeprowadza się coraz częściej metodami mało inwazyjnymi (laparoskopowo), choć może być również wykonana metodą otwartą, szczególnie u osób z dużą przepukliną rozworu przełykowego, krótkim lub zwężonym przełykiem.

Zaobserwowano, że u około połowy pacjentów po zabiegu konieczna jest nadal farmakoterapia. Ponadto u około 30 % pacjentów po operacji występują skutki uboczne tj. wzdęcie, zaburzenia połykania, odbijania.
Leczenie endoskopowe choroby refluksowej przełyku

Alternatywą operacji jest stosowane od niedawna leczenie endoskopowe choroby refluksowej przełyku, do których należą:

gastroplastyka endoskopowa (założenie 3 szwów, które przewężają połączenie przełykowo-żołądkowe),
zabieg Stretta (oddziaływanie energią o częstotliwości fal radiowych na okolicę połączenia przełyku z żołądkiem, która powoduje oparzenie tkanki i wtórne do tego jej zwężenie),
wstrzykiwanie do warstwy mięśniowej okolicy połączenia przełykowo-żołądkowego hydrożelu, zmodyfikowanego kolagenu lub polimeru (utworzenie zapory dla refluksu).