Drożdżyca narządów rodnych

Profilaktyką, choroby żeńskiego układu płciowego, zaburzenia miesiączkowania, antykoncepcja hormonalna, mechaniczna, naturalna, ciąża, niepłodność, nowotwory narządów rodnych, porady intymne
admin. med.

Drożdżyca narządów rodnych

Post autor: admin. med. »

Upławy, Świąd, pieczenie oraz bóle, nasilające się nocą, mogą świadczyć o drożdżycy narządów płciowych. Inaczej chorobę tę nazywa się kandydozą lub pleśniawkami. U kobiet dotyczy ona najczęściej pochwy i sromu.

Jedną z dróg zakażenia tą chorobą są stosunki płciowe, nierzadko szerzy się ona również z jelita grubego. Rozwojowi drożdżycy sprzyja wiele czynników, m.in. liczba drobnoustrojów chorobotwórczych (komórek grzyba), ich patogenność, tzn. zdolność do namnażania się, przylegania do nabłonka oraz skóry i wywoływania objawów chorobowych (przez wydzielane enzymy i toksyny).

Kobiety chorują na drożdżycę między 16. a 30. rokiem życia.

Podatność na zachorowanie zależy od odporności miejscowej i ogólnej. Na odporność miejscową wpływa m.in. naturalnie niskie pH (tzn. kwaśny odczyn) panujące w środowisku pochwy, ciągłe złuszczanie i odnowa nabłonka, wytwarzanie i wydalanie śluzu, obecność niechorobotwórczej flory bakteryjnej hamującej rozwój drożdżaków. Do upośledzenia odporności dochodzi pod wpływem otarć i urazów powodujących przerwanie ciągłości błon śluzowych i naskórka oraz brak higieny. Drożdżycy sprzyja noszenie bielizny z włókien syntetycznych, która powoduje przegrzanie i nadmierną wilgotność w okolicy narządów moczowo-płciowych, co z kolei ułatwia rozwój grzybów drożdżopochodnych. Naturalnym stanem zwiększającym ryzyko zachorowania jest miesiączka.

Przyczyną choroby może być stosowanie antybiotyków o szerokim zakresie działania, które niszczą nie tylko bakterie chorobotwórcze, ale i te, które utrzymują równowagę między drobnoustrojami fizjologicznie bytującymi w organizmie.

Na odporność ogólną wpływa wiele czynników, które m.in. decydują o podatności na infekcje i zdolność ich zwalczania. Dużą rolę odgrywa tu oddziaływanie komórek żernych, tzw. odporność humoralna i komórkowa, w której biorą udział limfocyty, immunoglobiny itp. Odporność ogólna może się zmieniać w sposób niekorzystny podczas zażywania środków immunosupresyjnych i kortykosterydów.

Z nie w pełni wyjaśnionych powodów wzrasta liczba zachorowań na drożdżycę u kobiet w ciąży i u stosujących doustną antykoncepcję. Kobiety w ciąży są niekiedy źródłem zakażenia dla urodzonych przez nie noworodków, u których stwierdza się wówczas pleśniawki jamy ustnej. Ponadto zakażenia są częstsze u osób mających cukrzycę, a wielokrotnie nawracająca kandydoza narządów moczowo - płciowych, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, powinna zawsze nasunąć lekarzowi podejrzenie cukrzycy. Częściej chorują ci, którzy mają niedoczynność tarczycy, nadnerczy i przytarczyc, niektóre nowotwory złośliwe (zwłaszcza z grupy białaczek), AIDS i niedokrwistość, zarówno niedożywieni, jak i otyli.

Przebieg choroby

U części kobiet zakażenie może przez długi czas nie wywoływać żadnych objawów chorobowych lub mogą one być tak łagodne, że nie skłaniają do wizyty u lekarza i podjęcia leczenia. Odczuwa się jedynie dyskretny świąd, zwłaszcza przed miesiączką. Dotyczy to 1/3 zainfekowanych kobiet. Nieświadomie stanowią one wówczas źródło zakażenia dla swojego partnera.

U niektórych schorzenie przebiega podostro, uporczywie i przewlekle, z okresami pogorszeń i poprawy. Niekiedy ma ostry przebieg, dając nasilone objawy.

Pełnoobjawowa drożdżyca zwykle rozwija się nagle i szybko. Towarzyszą jej ból, świąd i pieczenie, które często nasilają się po stosunku. Dolegliwości te dotyczą sromu, pochwy, a czasami także cewki moczowej i okolicy odbytu. Pojawiają się upławy: mogą być gęste serowate, wyglądem przypominające ścięte mleko, lub rzadkie i wodniste. Błony śluzowe pochwy i sromu są obrzęknięte i zaczerwienione, a na ścianach pochwy zwykle pojawiają się serowate naloty.

Zakażenie nierzadko przechodzi na skórę warg sromowych, ud, krocza, pachwin, przestrzeni międzypośladkowej. Ma tutaj zwykle charakter typowego wyprzenia, często z krostkowymi wykwitami satelitarnymi na obrzeżach.

Zmiany mogą występować i w innych miejscach, np. na błonie śluzowej jamy ustnej, przełyku i całego przewodu pokarmowego. Bardzo częste jest drożdżakowate zapalenie kątów ust, czyli tzw. zajady. Drożdżyca atakuje też fałdy międzypalcowe dłoni i stóp, okolice podsutkowe u kobiet i inne fałdy skórne. Może dotyczyć również wałów paznokciowych i samych paznokci. W ciężkich przypadkach załamania odporności przybiera postać drożdżycy układowej atakującej narządy wewnętrzne.

Konieczne badania

Aby stwierdzić drożdżycę narządów płciowych, powinno się zawsze przeprowadzić badania laboratoryjne. Jedną z najpewniejszych metod jest bezpośrednie badanie mikroskopowe patologicznej wydzieliny i wykonanie jej posiewu. W przypadku trudności stosuje się specjalistyczne testy umożliwiające określenie rodzaju grzybów.

Lekarz zawsze bierze pod uwagę możliwość nakładania się schorzeń, które dają podobne objawy. Należy wykluczyć zakażenia bakteryjne, rzęsistkowicę i inne, tzw. nierzeżączkowate zakażenia narządów moczowo-płciowych (tzn. wywołane przez inne drobnoustroje niż dwoinki rzeżączki), samą rzeżączkę, opryszczkę czy kłykciny kończyste. Upławy u kobiet mogą występować po środkach stosowanych do irygacji, dezodorantach, w pomenopauzalnym zapaleniu pochwy.

Bardzo pomocne jest wykonanie antymikogramu, czyli badania mikologicznego, które dostarczy informacji o wrażliwości danego grzyba na środki przeciwgrzybicze (podobnie jak w antybiogramach określających odporność bakterii na antybiotyki). Nie zawsze jednak można przeprowadzić to badanie, gdyż nie wszystkie laboratoria je wykonują. Poza tym niekiedy objawy i dolegliwości są tak nasilone, że błędem byłaby kilkudniowa zwłoka w podjęciu leczenia.

Jak leczyć?

W terapii choroby drożdżycy narządów płciowych ważne jest to, aby leczyć jednocześnie obydwoje partnerów. Bez względu na to, który z nich zachorował pierwszy, jakie było źródło zakażenia oraz dolegliwości.

W leczeniu miejscowym stosuje się tabletki dopochwowe, globulki, kremy, żele i tampony. W zależności od danego preparatu terapia trwa 3-14 dni. Niektóre leki wykorzystuje się jednorazowo w wysokiej dawce. Leki do leczenia miejscowego to m.in. Clotrimazol, Canesten, Gyno - Pevaryl, Daktarin, Gyno - Trosyd i wiele innych. Ogólne leczenie doustne może trwać od 1-14 dni. Ze stosowanych najczęściej leków należy wymienić: Fluconazol, Diflucan, Ketokonazol, Nizoral, Orungal.

Leczenie skojarzone (jednocześnie miejscowe i ogólne) zwykle zaleca się kobietom mającym częste nawroty choroby lub po niepowodzeniu terapii miejscowej lub ogólnej.

Nawroty choroby mogą być spowodowane niewrażliwością grzybów na dany preparat (aby to stwierdzić, niezbędne jest wykonanie antymikogramu). Leczenie może okazać się nieskuteczne także wtedy, gdy pacjentka nie przestrzega zaleceń lekarza, co niestety zdarza się często. Niepowodzenia terapii mogą wynikać z niekorzystnego oddziaływania czynników predysponujących do rozwoju kandydozy, na przykład nie wyregulowanej cukrzycy czy antykoncepcji doustnej. Leczenie utrudniają ciągłe nadkażenia, których źródłem są partnerzy seksualni. Dlatego też, aby pozbyć się tego uciążliwego schorzenia, należy wyeliminować niekorzystne czynniki i ściśle stosować się do zasad kuracji zaleconej przez lekarza.

Drożdżycę wywołują grzyby

Drożdżycę narządów płciowych wywołują grzyby drożdżopochodne, głównie Candida albicans, a także Candida tropicalis, Candida kefyr, Candida guilliermondii, Candida glabrata, Candida krusei i inne. Szczególnie łatwo namnażają się one na błonach śluzowych i na wilgotnej skórze (zwłaszcza w fałdach skórnych). Często można je wyhodować z wymazów z gardła, jamy ustnej, pochwy, jelita grubego, a także ze skóry osób nie mających żadnych dolegliwości.

Do niedawna uważano, że grzyby drożdżopochodne stanowią część naturalnej, fizjologicznej flory tych okolic i dopiero ich nadmierny rozwój powoduje wystąpienie schorzenia. Większość uczonych twierdzi, że obecność grzybów drożdżopochodnych zawsze świadczy o zakażeniu i wymaga leczenia.

Również zapalenie pochwy aż w 25% jest wywołane przez grzyby drożdżopochodne.

Mężczyźni też mogą być zakażeni

U mężczyzn drożdżyca narządów płciowych dotyczy żołędzi i napletka, cewki moczowej, a czasem okolicy odbytu. Towarzyszy jej zwykle uczucie świądu i pieczenia (umiejscowione na żołędzi i pod napletkiem) oraz nierzadko tkliwość zmienionych zapalnie narządów i ból przy oddawaniu moczu.

Objawy są tu podobne jak u kobiet. Obserwuje się zaczerwienienie, obrzęk i naloty na żołędzi i napletku. Zmiany mogą przejść na otaczającą skórę. U mężczyzn drożdżyca powoduje częściej dolegliwości zmuszające chorego do wizyty u lekarza.

Doustnie podaje się takie same preparaty jak kobietom, a miejscowo tylko te, które mają postać kremów lub maści.
artykuł lek. med. Małgorzaty Lech
źródło: resmedica.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post