[Film] Kaszak objawy, metody leczenia

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

[Film] Kaszak objawy, metody leczenia

Post autor: admin. med. »

aszakiem (łac. atheroma, steatoma) określamy cystę naskórkową, inaczej nazywaną także torbielą gruczołu łojowego, która pojawia się w skórze, zazwyczaj w obrębie owłosionej skóry głowy, karku lub pleców. Zaliczana jest ona do łagodnych zmian nowotworowych skóry. Cysta naskórkowa powstaje w obrębie gruczołów łojowych i mieszków włosowych, a jej pojawienie się na ciele jest wynikiem zaczopowania ujść wyżej wymienionych gruczołów. Torbiel ma postać kulistego, miękkiego guzka odznaczającego się gładką powierzchnią. Najczęściej w centralnej części torbieli można zaobserwować ciemną, czarną kropkę odpowiadającą mieszkowi włosowemu. Wewnątrz guzek wypełniony jest łojową masą o barwie białej lub żółtej, złożonej głównie z fragmentów mieszków włosowych oraz komórek złuszczonego naskórka i charakteryzującą się nieprzyjemnym zapachem. Natomiast ściana cysty naskórkowej zbudowana jest z nabłonka wielowarstwowego płaskiego. Kaszak może osiągać różne rozmiary od kilku milimetrów do nawet kilku centymetrów. Torbiel z upływem czasu może ulegać powiększeniu.
kaszak_1.jpg
kaszak

By lepiej zrozumieć możliwe przyczyny prowadzące do powstania kaszaka, należy zaznajomić się z podstawowymi informacjami na temat budowy histologicznej skóry. Skóra zbudowana jest z z naskórka, skóry właściwej oraz tkanki podskórnej. Ponadto w jej skład wchodzą również przydatki (mieszki włosowe oraz gruczoły łojowe i potowe), a także naczynia chłonne i krwionośne, i zakończenia nerwowe. Cysty naskórkowe jak sama nazwa wskazuje dotyczą wierzchniej warstwy skóry, czyli naskórka. Składa się on z pięciu warstw, a mianowicie: podstawnej (łac. stratum basale), kolczystej (łac. stratum spinosum), ziarnistej (łac. stratum granulosum), jasnej (łac. stratum lucidum), rogowej (łac. stratum corneum). Każda z tych warstw zbudowana jest z charakterystycznych dla siebie komórek, w tym w przeważającej ilości keratynocyty, a także melanocyty, komórki Merkla i Langerhansa. Tworzenie torbieli łojowych w głównej mierze wynika z nadmiernej proliferacji naskórka. Wykryto bowiem podobieństwo między budową komórkową cysty naskórkowej, a komórkami prawidłowego naskórka. Dodatkowo w budowie histologicznej ściany torbieli wykryto typowe dla nadpodstawnych warstw naskórka, keratyny typu 1 i 10. Cysty naskórkowe charakteryzują się tym, iż mogą pojawić się w każdym okresie życia człowieka, jednak najczęściej dochodzi do tego w trzeciej lub czwartej dekadzie życia. Pojawiają się dwa razy częściej u mężczyzn niż u kobiet. Innym etapem życia, w którym jesteśmy bardziej narażeni na powstanie kaszaka jest okres dojrzewania, kiedy to wahania hormonalne sprzyjają zaburzeniom w funkcjonowaniu gruczołów łojowych (trądzik oraz inne stany zapalne skóry mogą być przyczyną pęknięcia gruczołu łojowego, co bezpośrednio ułatwia zamknięcie mieszka włosowego). Pewną, niemałą rolę w patogenezie kaszaków odgrywają wszelkie urazy naskórka (rany, otarcia) i co za tym idzie uszkodzenia mechaniczne mieszka włosowego. Ponadto naukowcy zwrócili uwagę na czynniki genetyczne, które również predysponują do wystąpienia powyższych zmian skórnych. Wpływ również mogą mieć zdarzenia mające miejsce jeszcze w czasie embriogenezy, kiedy to komórki macierzyste włosów, skóry czy paznokci zamykane są w komórkach innych tkanek, odpowiadając w ten sposób za wadę rozwojową. Do powstania torbieli łojowej może również przyczynić się zbyt duża ekspozycja skóry na promieniowanie słoneczne, dotyczy to głównie ludzi starszych, po 65 roku życia. Warto również zwrócić uwagę na przeróżne kremy bazujące na oleju, bowiem ich nadmierne stosowanie może negatywnie wpłynąć na „zdrowie” skóry i przyczynić się do powstania torbieli gruczołu łojowego. Z innych istotnych czynników nadmienić jeszcze należy zaniedbania higieniczne, zakażenie wirusem HPV, czy ciemną karnację (liczne badania histopatologiczne torbieli łojowej wykazały w jej składzie cząsteczki pigmentu jakim jest melanina). Podział cyst naskórkowych Ze względu na budowę komórkową cysty naskórkowe możemy podzielić dwojako, a dokładnie na: cystę naskórkową właściwą (łac. cystis epidermoidalis propria) - zlokalizowana jest przeważnie na skórze głowy, karku czy klatce piersiowej. cystę przywłośną (łac. cystis pilaris) - występuje zazwyczaj w obrębie mieszka włosowego na owłosionej skórze głowy. Drobne torbiele występujące w obrębie skóry twarzy i moszny nazywane są prosakami (łac. milium). Pierwsze symptomy cysty naskórkowej
kaszak_2.jpg
Duży kaszak na głowie
Kaszak przez długi okres może nie powodować żadnych istotnych objawów klinicznych. Przeważnie, na początku wyczuwalny jest jako delikatne zgrubienie na skórze, zauważalne dopiero przy ucisku. Z biegiem czasu cysta naskórkowa powiększa swoje rozmiary, przyjmując białe lub żółtawe zabarwienie. Kaszaki mogą przybierać zarówno miękką jak i twardą konsystencję. Charakterystyczną cechą zmiany jest jej przesuwalność, co znaczy, że nie jest ona przytwierdzona do podłoża oraz nierzadko obecność czarnej kropki w centralnej części cysty, która odpowiada części mieszka włosowego. Pacjent z torbielą łojową zgłasza dolegliwości zazwyczaj w momencie nadkażenia zmiany, kiedy to objawy toczącego się procesu zapalnego powodują, że kaszak staje się zmianą bolesną, miejscowo zaczerwienioną, z wnętrza której może wydobywać się kaszowata, żółta treść o bardzo nieprzyjemnej woni. Kaszak to nawracający problem nie tylko natury zdrowotnej Kaszak to zarówno problem zdrowotny jak i estetyczny. Mimo, iż w początkowym okresie zmiana nie powoduje żadnych dolegliwości bólowych, zawsze istnieje ryzyko wtórnego nadkażenia torbieli i związanych z tym dolegliwości. Zazwyczaj dzieje się tak w przypadku nieodpowiedniego postępowania zachowawczego, a także leczenia zabiegowego „na własną rękę”, czyli samodzielnego wyciskania, czy przekłuwania zmiany. Pomimo pozornego sukcesu takiej samodzielnej terapii cysta naskórkowa prędzej czy później powraca. Dzieje się tak dlatego, iż kaszak to nie tylko i wyłącznie guzowata masa, po której opróżnieniu problem znika, ale także obecna torebka, która pozostawiona w skórze gwarantuje niemal pewny nawrót zmiany. Dodatkowo takie postępowanie zwiększa ryzyko nadkażenia, a co za tym idzie pęknięcia i samoopróżnienia torbieli oraz pozostawieniem oszpecających blizn. To jeszcze nie wszystko, kaszak należy do najczęściej występujących łagodnych zmian skórnych, udowodniono jednak, że nadkażenia cysty naskórkowej powoduje wzrost ryzyka zezłośliwienia zmiany.
kaszak_3.jpg
kaszak_3.jpg (43.02 KiB) Przejrzano 3464 razy
kaszak na policzku
Kolejnym bardzo ważnym aspektem jest defekt estetyczny, jaki powoduje pojawiająca się zmiana. Z racji tego, że zmiana może wystąpić praktycznie w każdym miejscu ciała, może stać się bardzo uciążliwym problemem natury kosmetycznej. Standardowo cysta naskórkowa bardzo powoli zwiększa swoje rozmiary. Niestety powiększająca się torbiel zlokalizowana w okolicy głowy lub szyi może powodować uczucie skrępowania i wielu kompleksów, szczególnie jeśli występuje u płci pięknej. To jest najczęstszy powód zgłoszenia się pacjenta do lekarza z tym problemem. Diagnoza i rozpoznanie cysty naskórkowej Najczęściej pierwszy kontakt pacjenta z kaszakiem z lekarzem ma miejsce w gabinecie lekarza rodzinnego. Ten po wnikliwej ocenie zmiany i po wstępnym rozpoznaniu torbieli łojowej wysyła chorego do chirurga lub dermatologa, który na podstawie badania przedmiotowego i własnego doświadczenia stawia ostateczne rozpoznanie. Zazwyczaj nie są konieczne jakiekolwiek dodatkowe badania, choć czasami zdarza się, iż konieczne jest wykonanie badania biopsyjnego zmiany i zbadanie histopatologiczne pobranego wycinka. O sposobie postępowania decyduje lekarz i jest to indywidualnie uwarunkowane dla każdego przypadku opierając się w głównej mierze o doświadczenie lekarza stawiającego rozpoznanie. Po postawieniu ostatecznego rozpoznania wdrażane jest odpowiednie postępowanie lecznicze.
Badanie USG jako element diagnostyki przed zabiegiem usunięcia kaszaka Niektóre przypadki cysty naskórkowej zmuszają do pogłębienia prowadzonej diagnostyki. Dzieje się tak w przypadku zmian, przy których wywiad i badanie przedmiotowe nie dają jednoznacznej odpowiedzi co do charakteru zmiany oraz szczegółowego określenia związku rozpoznanego guzka z otaczającymi tkankami. Dotyczy to przede wszystkim guzków występujących w obrębie twarzy, szyi czy okolicy oczu. Takim badaniem, które może być z powodzeniem wykorzystane w procesie diagnostycznym zmian występujących w obrębie tkanek miękkich jest badanie ultrasonograficzne guzka. USG kaszaka pozwala w sposób precyzyjny określić jego rozmiar i kształt, położenie oraz związek z otaczającymi tkankami. Dodatkowo użycie ultrasonografii dopplerowskiej pozwala na ocenę ewentualnego stopnia ukrwienia zmiany, co umożliwia wstępnie określić charakter badanej zmiany. Charakterystycznymi cechami obrazu cysty naskórkowej w badaniu ultrasonograficznym są między innymi jednorodność echogeniczna badanej zmiany, brak unaczynienia, brak nacieku okolicznych tkanek, brak jakichkolwiek zwapnień oraz elastyczność i podatność na ucisk głowicy ultrasonografu. Kiedy w obrazie USG zostaną uwidocznione odstępstwa od tego obrazu, wówczas może to świadczyć o złośliwym charakterze zmiany. Dla postawienia ostatecznej diagnozy konieczne jest wtedy pobranie wycinka (biopsja guzka) i wykonanie badania histopatologicznego zmiany. Badanie USG kaszaka jest łatwe, bezbolesny oraz często niezbędne dla ostatecznej oceny usuwanej zmiany. Jednak podkreślić należy, iż w większości przypadków skrupulatnie przeprowadzone badanie przedmiotowe oraz dobrze zebrany wywiad w oparciu o bogate doświadczenie chirurga przeprowadzającego zabieg jest w zupełności wystarczające do postawienia odpowiedniej diagnozy i zakwalifikowania pacjenta do konkretnego zabiegu usunięcia cysty naskórkowej. Jaki lekarz przeprowadza zabiegu usunięcia kaszaka? Zależnie od dobranej przez lekarza prowadzącego metody postępowania leczniczego zabieg usunięcia kaszaka może być przeprowadzany przez lekarza specjalizującego się w chirurgii ogólnej, dermatologii, czy zabiegach z działu medycyny estetycznej. Jakie znieczulenie jest stosowane w przypadku chirurgicznego usunięcia cysty naskórkowej? Najczęstszym sposobem postępowania w przypadku zdiagnozowania cysty naskórkowej, jest jej chirurgiczne usunięcie. Zabieg wykonywany jest w trybie ambulatoryjnym i trwa zazwyczaj około kilkunastu minut. Cała procedura jest całkowicie bezbolesna dzięki zastosowanemu znieczuleniu miejscowemu. Za pomocą mieszaniny 2% lidokainy i epinefryny skóra i tkanka podskórna wokół usuwanej zmiany jest skutecznie znieczulona. Pacjent w trakcie zabiegu pozostaje przez cały czas świadomy, jednak nie odczuwa żadnych dolegliwości bólowych. Takie znieczulenie umożliwia przeprowadzenie procedury w ramach chirurgii jednego dnia. Metody usunięcia kaszaka Kaszak nie wchłania się samoistnie, w celu całkowitego pozbycia się problemu należy poddać się wycięciu torbieli wraz z torebką. Obecnie istnieje kilka dróg w ramach kuracji torbieli łojowej. Zależy to przede wszystkim od wielkości, defektu kosmetycznego oraz od tego czy kaszak uległ nadkażeniu czy nie. W przypadku małej torbieli najczęstszym postępowaniem jest nacięcie i drenaż treści torbieli łojowej bądź też jej minimalne wycięcie. Sam zabieg nie jest skomplikowany i cała procedura chirurgicznego usunięcia zmiany zazwyczaj nie przekracza dwudziestu minut. Chirurgiczne usunięcie cysty naskórkowej W pierwszym etapie zabiegu chirurg dokładnie przygotowuje okolice wycinanej skóry, a mianowicie dokładnie oczyszcza i dezynfekuje. Następnie przy pomocy skalpela chirurg nacina cystę naskórkową w jej centralnym punkcie na długość 2 - 3 cm i dalej lekarz dokładnie opróżnia całą zawartość torbieli, tak by nic w środku nie zostało. Cięcie prowadzone jest wzdłuż linii napięcia skóry, czyli wzdłuż tak zwanych linii Langera. Przy pomocy kleszczyków twardych typu Pean chirurg przytrzymuje sobie część naciętej skóry, co bardzo ułatwia preparowanie i usuwanie zawartości kaszaka. Po dokładnym opróżnieniu zawartości, lekarz dokładnie ogląda dno wydrążonej jamy i lokalizuje torebkę torbieli. Najważniejszym etapem całej procedury jest właśnie bardzo dokładne usunięcie całej kapsuły wycinanej zmiany, gdyż pozostawienie chociażby niewielkiego elementu torebki znacznie zwiększa ryzyko nawrotu kaszaka. W związku z tym pod koniec zabiegu, przed założeniem szwów lekarz powinien jeszcze raz dokonać rewizji rany. Etapem kończącym zabieg usunięcia kaszaka jest założenie szwów skórnych, których ilość uzależniona jest od długości wykonanego cięcia. Tak wygląda zabieg usunięcia niepowikłanej cysty naskórkowej. Natomiast gdy dojdzie do nadkażenia zmiany postępowanie jest nieco inne. Mianowicie sama procedura przebiega bardzo podobnie do opisanej powyżej, jednak po nacięciu zmiany w jej centralnym punkcie i opróżnieniu z całej zawartości, czyli ropy i masy kaszowatej, rana jest pozostawiana na tydzień lub dwa do wygojenia okolicznego stanu zapalnego. W tym okresie pacjent regularnie przychodzi na wizyty, na których chirurg ocenia stopień wygojenia rany oraz ewentualnie oczyszcza z wydzielanej ropy. Kiedy stan zapalny minie, chirurg bardzo dokładnie i skrupulatnie dokonuje usunięcia całej kapsuły torbieli łojowej. Zabieg kończy założenie pojedynczych szwów, z następczym nałożeniem jałowego opatrunku ze środkiem dezynfekującym (np. rivanolem). Czasami, jeżeli to konieczne lekarz może uzupełnić zabieg chirurgiczny doustną lub miejscową terapią antybiotykową. W przypadku zmian o niewielkich rozmiarach chirurg może zdecydować o minimalnym wycięciu torbieli bądź wykorzystać metodę dziurkowanych nacięć. Pierwsza metoda wygląda niemal identycznie jak opisana wyżej, różni się jedynie wielkością stosowanego nacięcia, co ma oczywiście związek z mniejszym rozmiarem cysty. Natomiast technika dziurkowanych nacięć wykorzystując odpowiednie narzędzia chirurgiczne pozwala skutecznie i z bardzo dobrym efektem kosmetycznym pozbyć się problemu. Tak wyglądają najprostsze i zarazem bardzo skuteczne sposoby usunięcia cysty naskórkowej. Niemniej dzisiejszą medycynę zabiegową cechuje prężny rozwój technik minimalnie inwazyjnych, stosowanych między innymi zarówno w chirurgii jak i medycynie estetycznej. Wśród dostępnych obecnie technik pozwalających usunąć różne zmiany guzowate, w tym i kaszaka, są te wykorzystujące wiązkę laserową czy też leczenie zimnem (krioterapię). Usunięcie kaszaka przy użyciu wiązki laserowej Zaletą tej techniki jest fakt, iż skóra nacinana jest laserem, co sprawia, że zabieg jest bezkrwawy i nie występują żadne blizny po zabiegu usunięcia cysty naskórkowej. Ponadto laser jako narzędzie chirurgiczne cechuje się niezwykłą precyzją - głębokość cięcia może być zaplanowana do dziesiątych części milimetra, co nie jest możliwe w przypadku użycia tradycyjnego skalpela. Dzięki aseptycznym właściwościom lasera rana goi się bardzo dobrze i szybko, zazwyczaj po tygodniu nie ma na skórze żadnego śladu. Sama procedura przebiega bardzo sprawnie i zazwyczaj nie przekracza 15 minut. Zabieg jest całkowicie bezbolesny, a wszystko za sprawą zastosowanego znieczulenia miejscowego, choć zaznaczyć należy, iż u większości pacjentów nie musi być stosowane żadne znieczulenie. Przeciwwskazaniem do zabiegu jest aktywnie tocząca się infekcja w okolicy planowanego zabiegu, a także skłonność organizmu pacjenta do tworzenia bliznowców. Kriochirurgiczne usunięcie cysty naskórkowej W przypadku wybrania tej metody wykorzystywane jest zamrażanie zmiany przy użyciu ciekłego azotu o temperaturze -196,5 stopnia Celsjusza. Technika opiera się na silnym zamrożeniu i przez to uszkodzeniu niepotrzebnej tkanki, w tym przypadku kaszaka. Bardzo niska temperatura powoduje zablokowanie drobnych naczyń (tętniczych oraz żylnych). W ten sposób odmrożona przy powierzchni zdrowej skóry tkanka, z czasem oddziela się od skóry i odpada, po czym następuje wygojenie rany zdrową tkanką. Zaletą tego typu zabiegu jest łatwość wykonania, brak krwawienia podczas zabiegu, przebieg gojenia rany oraz brak blizn po zabiegu, a co za tym idzie dobry efekt kosmetyczny. Usuwanie kaszaka za pomocą fal radiowych - Lamprobe Zabieg usunięcia cysty naskórkowej techniką Lamprobe, to procedura bazująca na radiotermolizie, a dokładnie opiera się na zasadzie przyciągania płynów międzykomórkowych na powierzchnię skóry, a także w przypadku nieregularności w obrębie naskórka, wytwarzając i podnosząc w ten sposób ciśnienie wewnątrz tych nieprawidłowych komórek. Efekt elektrokoagulacji powoduje koagulacje i usunięcie zmiany, natomiast efekt osuszający fal radiowych sprawia osuszenie leczonych tkanek. Zaletą zabiegu jest jego prostota, bezkrwawy przebieg, szybkość wykonania oraz późniejszy efekt kosmetyczny. Zabieg jest całkowicie bezpieczny dla pacjenta, nie powstają też żadne oparzenie, bowiem igły używane w trakcie zabiegu nie stają się gorące. Przeciwwskazaniem do usunięcia torbieli łojowej zabiegiem wykorzystującym fale radiowe są miejscowe infekcje skóry (wirusowe, grzybicze, bakteryjne) zlokalizowane w obrębie usuwanej zmiany, otwarte rany w miejscu planowanego zabiegu, hemofilia, ciąża, przyjmowanie leków mających wpływ na układ krzepnięcia krwi. Usunięcie kaszaka za pomocą elektrokoagulacji Kolejną minimalnie inwazyjną techniką pozwalającą bezkrwawo usunąć cystę naskórkową jest metoda wykorzystująca zjawisko elektrokoagulacji. Elektrokoagulacja polega na wykorzystaniu prądu elektrycznego, który poprzez efekt termiczny wywołuje ścięcie białka w poddanych jego działaniu tkankach. Zabieg usunięcia torbieli łojowej wykonywany jest przy pomocy specjalnych elektrod o różnym kształcie, najczęściej w postaci igły. By cała procedura przebiegała komfortowo zarówno dla pacjenta jak i operatora. Bezpośrednio po zabiegu może wystąpić nieznaczny obrzęk i zaczerwienienie w miejscu po usuniętej cyście. Przeciwwskazaniami do elektrokoagulacji kaszaka są zaburzenia krzepnięcia krwi występujące u chorego, wstawiony rozrusznik serca, cukrzyca oraz ciąża. Obecnie metoda ta jest coraz rzadziej stosowana, ze względu na mniejszą inwazyjność techniki laserowej. Zalecenia po zabiegu usunięcia kaszaka Pacjent bezpośrednio po zabiegu usunięcia kaszaka ma na powstałą ranę zakładany szczelny opatrunek. Przez pierwsze dni po zabiegu chirurgicznym pacjent powinien szczególnie uważać przy codziennej higienie na to, by nie zamoczyć opatrunku. W przypadku zamoczenia powinien opatrzyć ranę nowym suchym opatrunkiem. Zazwyczaj pacjent zgłasza się na wizyty kontrolne, w celu oceny procesu gojenia rany, a przy prawidłowym toku tego procesu, po 7 dniach na zdjęcie szwów skórnych. Po tym okresie pacjent wraca do normalnego codziennego funkcjonowania. W całym okresie po zabiegowym pacjent jest w pełni sprawny i może wykonywać wszystkie codzienne czynności. W przypadku usunięcia torbieli przy wykorzystaniu technik minimalnie inwazyjnych, takich jak zabieg z użyciem fal radiowych lub laserowych pacjent powinien utrzymywać miejsce zabiegowe suche, a najlepszym zabezpieczeniem jest dobrze założony opatrunek. Do momentu pełnego wygojenia zmiany pacjent powinien powstrzymać się od stosowania specyfików mogących podrażniać skórę (np. produktów z alkoholem lub innych drażniących). Ponadto do czasu pełnego zagojenia rany należy wystrzegać się dłuższej ekspozycji na promienie słoneczne. Całkowite zagojenie skóry zależy od wielkości wycinanej zmiany i w przypadku technik minimalnie inwazyjnych waha się od tygodnia do czterech, w przypadku niewielkich zmian rana ulega wygojeniu nawet w ciągu kilku dni. Możliwe powikłania zabiegowego usuwania torbieli łojowych Chirurgiczne usunięcie torbieli łojowej charakteryzuje się bardzo dobrą skutecznością oraz niskim ryzykiem wystąpienia powikłań po przeprowadzonym zabiegu. Jednym z możliwych powikłań jest te związane z procesem gojenia rany, czyli jej nadkażenie i nieprawidłowe gojenie. W przypadku znacznej infekcji w ranie, pacjentowi może zostać zalecona terapia antybiotykowa. Zdarza się to jednak rzadko. Najistotniejszym powikłaniem chirurgicznego usunięcia kaszaka jest jego późniejszy nawrót. Ryzyko zależy przede wszystkim od doszczętności wykonanego zabiegu. Kiedy chirurg dokładnie usunie całą zawartość torbieli łojowej wraz z jej całą otoczką, wówczas ryzyko nawrotu cysty naskórkowej jest minimalne. Pojawia się ono w przypadku niedoszczętnego wycięcia zmiany. Alternatywne metody leczenia kaszaka Kaszak zaliczany jest do niegroźnych zmian, które przede wszystkim powodują pewien defekt kosmetyczny, który najczęściej skłania pacjenta do zgłoszenia się do lekarza. Niemniej pamiętać należy, iż nieleczona cysta naskórkowa, ulegająca przewlekłemu procesowi zapalnemu może ulec zezłośliwieniu, a co za tym idzie nie należy dopuszczać do nadkażenia zmiany i nie zaleca się kuracji „na własną rękę”. Oczywiście zmiana można próbować leczyć zachowawczo, jednak tej metody nie cechuje duża skuteczność. Według niektórych doniesień pewien efekt terapeutyczny można osiągnąć przy pomocy okładów z naparu z liści skrzypu. Metoda ta jest skuteczna jednak tylko w przypadku torbieli łojowych o niewielkim rozmiarze. W każdym pozostałym przypadku niezbędna jest wizyta u lekarza, który po wstępnej ocenie zaproponuję skuteczną metodę leczenia. Najczęstsze pytania i odpowiedzi dotyczące zabiegu usunięcia kaszaka Jakie jest ryzyko nawrotu cysty naskórkowej po chirurgicznym usunięciu zmiany? W zależności od wybranej metody ryzyko nawrotu cysty naskórkowej waha się w granicach 5-10%. Podkreślić jednak należy, iż najmniejsze takie ryzyko występuje w przypadku klasycznej metody chirurgicznej, bowiem nawrót torbieli łojowej wiąże się z pozostawieniem choćby skrawka torebki kaszaka. W przypadku nacięcia z drenażem oraz wycięcia minimalnego ryzyko wznowy jest wyższe niż w metodzie całkowitego wycięcia torbieli. Czy zabieg usunięcia kaszaka jest bolesny? Zabieg usunięcia cysty naskórkowej niezależnie od wybranej metody jest całkowicie bezbolesny. W trakcie zabiegu stosowane jest miejscowe znieczulenie podawane w okolice usuwanej zmiany za pomocą pojedynczych wkłuć, które zapewnia całkowite zniesienie bólu w trakcie całej procedury chirurgicznej. Jedynie po całej procedurze pacjent może odczuwać nieznaczne dolegliwości bólowe związane z procesem gojenia rany. Jak wygląda blizna i jakiej jest wielkości po chirurgicznym usunięciu kaszaka? Jednym z możliwych powikłań po zabiegu usunięcia kaszaka jest pozostała po procedurze blizna. W zależności od wybranej metody może być ona mniej lub bardziej widoczna. W tym aspekcie wielkość blizny jest mniej korzystna w przypadku przeprowadzenia całkowitego wycięcia chirurgicznego. Przy zastosowaniu drenażu, czy technik minimalnego wycięcia jest ona odpowiednio mniejsza, a w przypadku zastosowania lasero- czy krioterapii blizna jest niemal niewidoczna. W ostatecznym rozrachunku trzeba brać oczywiście pod uwagę skuteczność danej metody, pamiętając o tym, iż metoda klasyczna zapewnia bardzo niski odsetek wznowy zmiany. Jeżeli chodzi o samą bliznę to można sobie z nią poradzić przy pomocy terapii laserowej, oferowanej w wielu klinikach medycyny estetycznej. Czy kaszak może ulec samoistnemu wygojeniu? Cysta naskórkowa wraz z upływem czasu może powiększać swoje rozmiary. W przypadku bardzo małych zmian, możliwe jest, że stosowane zachowawcze leczenie okaże się skuteczne, jednak dotyczy to niewielkiego odsetka torbieli. Ponadto istnieje ryzyko nadkażenia torbieli łojowej, co w efekcie skutkuje dłuższym czasem leczenia. Dlatego podkreślić należy, że najbardziej skutecznym sposobem na pozbycie się kaszaka, jest jego chirurgiczne usunięcie. Czy są wymagane szczepienia przed zabiegiem usunięcia kaszaka? Procedura usunięcia kaszaka należy do prostych zabiegów chirurgicznych, które zazwyczaj nie wymagają szczególnego przygotowania. Przed zabiegiem wycięcia kaszaka nie są wymagane szczepienia przeciw WZW typu B (wirusowemu zapaleniu wątroby typu B). Kiedy jednak sam pacjent chce się w ten sposób zabezpieczyć, nic nie stoi na przeszkodzie by takie szczepienie wykonał. Ile czasu po zabiegu usunięcia kaszaka pacjent może odczuwać dolegliwości bólowe? Sam zabieg usunięcia kaszaka nie wiąże się z żadnymi dolegliwościami bólowymi. Możliwe jest ze względu na stosowane znieczulenie w trakcie całej procedury. Po samym zabiegu pacjent może odczuwać delikatny ból w obrębie zszywanej skóry, jednak nie utrzymuje się on dłużej niż 2-3 dni. Ból ten z dobrym skutkiem może być zwalczony przy pomocy dostępnych bez recepty środków przeciwbólowych. Czy można usunąć kilka kaszaków za jednym razem? Na wstępie warto zaznaczyć, iż o rozległości zabiegu usunięcia kaszaka decyduje lekarz wykonujący zabieg. W przypadku występowanie mnogich zmian zarówno poprzez metodę klasyczną jak i techniki minimalnie inwazyjne możliwe jest usunięcie ich wszystkich w trakcie jednego zabiegu. Przed podjęciem ostatecznej decyzji lekarz dokładnie oceni wszystkie zmiany, czy w obrębie którejś nie toczy się stan zapalny. W przypadku nadkażonej torbieli obowiązującym postępowaniem jest wcześniejszy drenaż zawartości, z późniejszym całkowitym usunięciem zmiany. Czy istnieje postępowanie profilaktyczne, które chroniłoby przed wystąpieniem torbieli łojowej? Niestety nie ma żadnych udowodnionych działań profilaktycznych, które w stu procentach chroniłyby człowieka przed wystąpieniem cysty naskórkowej. Codzienna dbałość o higienę skóry oraz regularnie stosowane peelingi mogą okazać się przydatne w minimalizacji ryzyka pojawienia się kaszaka. W momencie, gdy kasza się już pojawi, można przeciwdziałać jej powikłaniom i późniejszym ewentualnym bliznom. Mianowicie nie należy ściskać, wyciskać, drapać zmiany czy próbować drenować torbiel na “własną rękę” domowymi sposobami. Najlepiej zgłosić się z problemem do lekarza specjalisty (chirurga). Czy istnieje ryzyko zezłośliwienia cysty naskórkowej? Czy każdy kaszak powinien być usunięty chirurgicznie? Kaszak należy do łagodnych zmian występujących w obrębie skóry. Jednak nieleczona zmiana może prowadzić do nadkażenia kaszaka. Wtedy niezłośliwy guzek jakim jest cysta naskórkowa może być punktem wyjścia złośliwego nowotworu skóry. Patogeneza tej przemiany nie jest do końca poznana. Wielu autorów sugeruje, iż przewlekłe podrażnianie lub powtarzające się urazy nabłonka torbieli odgrywają znaczącą rolę w transformacji nowotworowej. Jednak dokładne zależności nie zostały jak dotąd ustalone.
Czy kaszak rozpoznany u dziecka jest wskazaniem do leczenia chirurgicznego? Kaszaki to zmiany zazwyczaj rozpoznawane w wieku dorosłych, bywa jednak tak, iż występują również u dzieci. W przeważającej wielkości wśród najmłodszych można zaobserwować takie zmiany jak torbiele skórne i naskórkowe o bardzo zbliżonym obrazie klinicznym jaki prezentuje kaszak. Natomiast zdiagnozowanie cysty naskórkowej u dziecka jest wskazaniem do jej chirurgicznego wycięcia. Diagnozę i kwalifikację do zabiegu powinien postawić lekarz, specjalisty z dziedziny chirurgii dziecięcej. W przypadku nadkażenia zmiany, zabieg zostaje odroczony do momentu zwalczenia stanu zapalnego. Na koniec podkreślić należy, iż tylko doszczętne wycięcie torbieli łojowej, wraz z cała jej torebką gwarantuje pełne wyleczenie.

Kod: Zaznacz cały

youtube.com/watch?v=Fzs3Odcc0J0
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post