Leki przeciwcukrzycowe w codziennej praktyce

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
admin. med.

Leki przeciwcukrzycowe w codziennej praktyce

Post autor: admin. med. »

Dr n. med. Barbara Katra
Klinika Chorób Metabolicznych Collegium Medicum UJ, Kraków
Czy leki inkretynowe oraz inhibitory SGLT 2 można stosować w monoterapii w leczeniu otyłości prostej u dorosłych z prawidłową glikemią na czczo i prawidłowym wynikiem doustnego testu obciążenia glukozą?

Skróty: BMI – wskaźnik masy ciała, DPP-IV – dipeptydylopeptydaza IV, euDKA – euglikemiczna kwasica ketonowa, GLP-1 – glukagonopodobny peptyd 1, PCOS – zespół policystycznych jajników, PTD – Polskie Towarzystwo Diabetologiczne, SGLT-2 – kotransporter sodowo-glukozowy 2

Do leków inkretynowych zalicza się agonistów receptora glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP 1) oraz inhibitory enzymu dipeptydylopeptydazy IV (DPP IV), degradującego GLP 1. Agoniści receptora GLP 1 aktywują receptory GLP 1 w mózgu, wywołując uczucie sytości i zmniejszając odczuwanie głodu. Leki te powodują również spowolnienie opróżniania żołądka. Skutkiem takiego działania jest zmniejszenie całkowitej masy ciała i masy tłuszczowej. Redukcja masy ciała wynosi około 1–2,8 kg (na podstawie 26 tygodniowej obserwacji). Inhibitory enzymu DPP IV (gliptyny) nie mają wpływu na masę ciała. Leki inkretynowe są zarejestrowane do leczenia cukrzycy typu 2. W marcu 2015 roku Europejska Agencja ds. Leków wydała zgodę na stosowanie w krajach Unii Europejskiej agonisty receptora GLP 1 – litraglutydu o nazwie handlowej Saxenda wraz z odpowiednią dietą i wysiłkiem fizycznym w celu leczenia otyłości. Lek można stosować u osób z BMI ≥30 kg/m2, a także u osób z BMI 27–30 kg/m2, u których występują powikłania związane z masą ciała, takie jak: cukrzyca, hiperlipidemia, nadciśnienie tętnicze lub obturacyjny bezdech senny. Dawka początkowa leku, podobnie jak w leczeniu cukrzycy, wynosi 0,6 mg na dobę. W celu poprawy tolerancji leku dawkę należy zwiększać stopniowo w odstępach co najmniej tygodniowych, do maksymalnej dawki 3 mg na dobę. U chorych stosujących lek zauważono zmniejszenie masy ciała o ≥5% i >10%, tj. 1,1–15,7 kg (na podstawie 54 tygodniowej obserwacji). Aktualnie prowadzone są 2 badania kliniczne dotyczące leczenia otyłości eksenatydem. Inhibitory kotransportera sodo-wo-glukozowego 2 (SGLT 2) są obecnie zarejestrowane wyłącznie do leczenia cukrzycy typu 2. Niedawno zakończono badanie dotyczące zastosowania kanagliflozyny u osób otyłych bez cukrzycy. Wstępne wyniki są zachęcające. Trwa kolejne badanie odnoszące się do stosowania kanagliflozyny u osób otyłych chorujących na cukrzycę.


źródło: mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post