Omdlenia wazowagalne

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
admin. med.

Omdlenia wazowagalne

Post autor: admin. med. »

Omdlenia wazowagalne – zespół neurokardiogenny w przebiegu którego, na skutek pionizacji, dochodzi do odruchowego zwolnienia rytmu serca lub spadku ciśnienia, a w konsekwencji do omdlenia.

Wg klasyfikacji VASIS wyróżnia się 3 typy omdleń wazowagalnych:
Typ 1 mieszany rozpoznawany wówczas, gdy częstość rytmu serca obniża się w czasie omdlenia, ale rytm komór nie spada poniżej 40/min lub obniża się poniżej 40/min na krócej niż 10 s, zaś ciśnienie spada przed zwolnieniem się częstości rytmu serca.
Typ 2 kardiodepresyjny dzielący się na podtypy A i B, odpowiednio bez i z asystolią. Typ A można rozpoznać, kiedy akcja serca zwalnia się do rytmu komór <40/min na dłużej niż 10 s, ale nie występuje asystolia dłuższa niż 3 s. Zachowanie się ciśnienia nie ma tu znaczenia. Typ B rozpoznamy, gdy w czasie omdlenia wystąpi asystolia trwającej dłużej niż 3 s.
Typ 3 wazodepresyjny to taki, w którym dochodzi do spadku ciśnienia tętniczego krwi, zaś częstość rytmu serca nie zwalnia się o więcej niż 10% w stosunku do wartości maksymalnych.
Objawy

Objawy przedomdleniowe: ogólne osłabienie, pocenie się, zawroty głowy, zaburzenia widzenia i słuchu, nudności
Omdlenie
Nudności i wymioty
Zaburzenia widzenia i słuchu
Spadek ciśnienia
Bóle głowy i brzucha

W przebiegu omdleń wazowagalnych mogą występować skurcze toniczne mięśni kończyn i tułowia, wymagające różnicowania z padaczką.
Patogeneza

Patomechanizm zespołu wazowagalnego nie został do końca poznany. Większość badaczy skłania się ku temu, że długotrwała pozycja pionowa powoduje zmniejszenie powrotu żylnego i nadmierną kurczliwość mięśnia sercowego. W wyniku pionizacji, po kilkunastu sekundach dochodzi do przemieszczenia 500-1000 ml krwi do pojemnościowych naczyń żylnych poniżej przepony. Następnie dochodzi do filtracji około 700 ml płynu do przestrzeni pozanaczyniowej, co prowadzi do spadku ciśnienia napełniania serca i na skutek tego do spadku objętości wyrzutowej serca. W odpowiedzi na stres ortostatyczny dochodzi do aktywacji współczulnej i wazokonstrykcji oraz wzrostu częstości akcji serca. Na drodze łuku odruchowego aktywowany zostaje układ przywspólczulny, co ma na celu przywrócenie utraconej homeostazy w organizmie. W przypadku nadaktywności układu autonomicznego dochodzi do zbyt silnego spadku częstości rytmu serca (do asystolii włącznie) i spadku ciśnienia. Należy podkreślić rolę długotrwałej pozycji stojącej jako czynnika wyzwalającego omdlenie wazowagalne. Poza pozycją stojącą w większości przypadków nie ma uchwytnej przyczyny epizodu. Do czynników, które mogą sprzyjać powstaniu omdlenia zaliczamy:

stres
wstrząs emocjonalny
niewielki uraz
widok krwi
wysoką temperaturę i wilgotność otoczenia
wysiłek fizyczny
stany hipoglikemii.

Diagnostyka
W diagnostyce omdleń wazowagalnych szczególnie istotny jest szczegółowy wywiad lekarski z uwzględnieniem ustalenia okoliczności wystąpienia omdlenia. Podstawowym badaniem w diagnostyce omdleń wazowagalnych jest test pionizacyjny. Po około 30-minutowym okresie leżenia pionizuje się pacjenta do kąta 60 stopni. Przez cały czas badania monitoruje się EKG w sposób ciągły na ekranie kardiomonitora. Zmiany pozycji ciała dokonuje się za pomocą stołu uchylnego z podpórką pod stopy i pasami mocującymi umieszczonymi zazwyczaj na wysokości klatki piersiowej i powyżej stawów kolanowych, uniemożliwiającymi upadek osobie, u której wystąpi utrata przytomności. Monitorowaniu podlega również ciśnienie krwi pacjenta metodą Korotkowa, bądź przy użyciu sfignomanometru ręcznego bądź automatycznego. Pomiarów dokonuje się w odstępach 1-minutowych lub częściej w przypadku pojawienia się objawów przedomdleniowych.

Omdlenia wazowagalne należy różnicować z napadami padaczki. Monitorowanie EEG podczas testu pionizacyjnego daje możliwość oceny odpowiedzi mózgowia na pionizację. Podczas omdlenia wazowagalnego obserwuje się charakterystyczne zmiany w zapisie EEG pod postacią zwolnienia fal alfa rytmu podstawowego, fal z zakresu theta i delta.
Leczenie
Beta-blokery okazały się nieskuteczne w zapobieganiu omdleniom wazowagalnym
Grzegorz
Użytkownicy
Posty: 1
Rejestracja: 28 paź 2018, o 17:30

Re: Omdlenia wazowagalne

Post autor: Grzegorz »

Witam, mój ojciec ma tą dolegliwość i w zasadzie od ok 5 lat prawie nie funkcjonuje na stojąco, czasami nawet do toalety porusza się na czworaka, zapewniam że nie jest to śmieszne i strasznie utrudnia życie. Szukamy pomocy ale jak na razie nie znalazł się lekarz, który pomógłby z tym walczyć.

MOŻE KTOŚ Z FORUMOWICZÓW ZNA LEKARZA ALBO PLACÓWKĘ GDZIE MOŻNA LECZYĆ ZESPÓŁ WAZOWAGALNY?

Będę wdzięczny za wskazówki. Jesteśmy z Lublina i jeden z najlepszych kardiologów powiedział żeby szukać pomocy w Warszawie bo tam są specjaliści tym się zajmujący - niestety nie powiedział gdzie można się udać.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post