Płaskostopie

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Płaskostopie

Post autor: admin. med. »

Stopa ludzka jest niezwykle skomplikowaną strukturą. Zbudowana jest z 28 kości, 30 stawów, 128 więzadeł, 22 mięśni i 49 ścięgien. W czasie wykonywania funkcji, z których najważniejszą jest funkcja podporowa podczas chodu, ma ona zdolność do naprzemiennego usztywniania się i rozluźniania. Podczas kontaktu pięty z podłożem musi być zwarta, żeby odpowiednio przyjąć impakt zetknięcia z podłożem. W kolejnej fazie (podparcie) musi uzyskać elastyczność w celu dostosowania się do kształtu podłoża. Następnie, przy odepchnięciu, tuż przed oderwaniem palców od podłoża znów potrzebne jest usztywnienie w celu przekazania przyspieszenia sąsiednim stawom. Taka zmienność funkcji możliwa jest do osiągnięcia przez różne ustawienia poszczególnych stawów względem siebie. Płaskostopie, czyli obniżenie łuku podłużnego stopy, wpływa na zdolność stopy do przechodzenia w fazę nieelastyczną, przez co upośledzony zostaje mechanizm prawidłowego chodu.

Płaskostopie jest łagodną patologią występującą u około 25% populacji. Spłaszczenie łuku podłużnego stopy spotykane jest zarówno u dzieci jak i u dorosłych. Wszystkie dzieci rodzą się z płaskostopiem, które do 5-6 roku życia określane jest jako fizjologiczne. Jest ono wynikiem występowania rozbudowanej poduszeczki tłuszczowej w okolicy przyśrodkowej stopy, która maskuje rzeczywiste ustawienie struktur względem siebie. Z wiekiem warstwa ta redukuje się.

Płaskostopie może występować jako patologia izolowana lub towarzysząca innym schorzeniom (zespoły genetyczne, choroby tkanek miękkich, mięśni, neurologiczne, koalicja stępu, kość skokowa pionowa, stopa serpentynowa). Dodatkowo istnieją czynniki ryzyka predestynujące do jego powstawania. Są nimi: otyłość, wiotkość uogólniona, tendencja rodzinna, zaburzenia budowy w obrębie kończyny dolnej (piszczel szpotawa, kolano koślawe, skręcenie piszczeli, antewersja kości udowej, różnice długości kończyn).

Płaskostopie może być symptomatyczne lub asymptomatyczne. Objawy towarzyszące mu to najczęściej: ból przyśrodkowej części stopy, ból w zatoce stępu (po stronie bocznej, grzbietowej stopy), bóle kończyny dolnej (piszczel, kolano), zmniejszenie wytrzymałości na obciążenia fizyczne, zaburzenia chodu.

Przy diagnozie płaskostopia zwraca się uwagę na wysklepienie łuku podłużnego zarówno w pozycji stojącej jak i leżącej. Jeśli luk pozostaje spłaszczony w obu pozycjach mamy do czynienia z płaskostopiem sztywnym, które skojarzone jest zawsze z dodatkowymi patologiami (koalicja stępu, pionowa kość skokowa). Jeśli spłaszczenie łuku ma miejsce tylko w pozycji stojącej to mówimy o płaskostopiu elastycznym, które ma lepsze rokowania na wyleczenie.

Podczas badania dodatkowo zwraca się uwagę na: dystans kości łódkowej od podłoża, elastyczność mięśni łydki (częste skrócenie), zdolność do odtwarzania łuku podczas stania na palcach jak i wyprostu palucha, ustawienie kończyn dolnych (koślawość kolan), ustawienie kości piętowej (koślawość), wiotkość innych stawów, obecność modzeli (wskazanie jak obciążana jest stopa). Wszystkie te elementy wskazują na rokowanie i sposób dalszego leczenia.

Leczenie zależne jest od klasyfikacji danego typu płaskostopia.

Płaskostopie elastyczne asymptomatyczne najczęściej nie wymaga leczenia. Można je podzielić na fizjologiczne (u dzieci), które wymaga jedynie obserwacji, kontroli pod kątem progresji objawów. Najczęściej ustępuje samoczynnie. Drugi typ to płaskostopie elastyczne asymptomatyczne niefizjologiczne, pojawiające się u osób dorosłych oraz u dzieci. Charakteryzuje się bardziej nasilonymi parametrami zniekształcenia stopy. W tej grupie wskazane jest leczenie zachowawcze w postaci ćwiczeń wzmacniających mięśnie odpowiedzialne za wysklepienie stopy oraz ćwiczenia przywracające pełny wyprost stawu skokowego górnego (głównie rozciąganie mięśni tylnej grupy goleni). Regularne kontrole pozwolą ocenić czy płaskostopie się wycofuje. Istotnym elementem terapii jest eliminacja wszystkich czynników ryzyka.

W przypadkach opornych zwłaszcza przy obecności uciążliwych objawów należy rozważyć zabieg chirurgiczny. W przypadku płaskostopia elastycznego mogą być rozważane cztery typy zabiegu: rekonstrukcja tkanek miękkich, osteotomia przodo-, śród- lub tyłostopia, arthroereza oraz artrodeza. Poza pierwszą operacją pozostałe ingerują bezpośrednio w kości stopy modelując je tak, aby przywrócić prawidłowe anatomiczne wysklepienie.

Kolejnym typem płaskostopia jest płaskostopie elastyczne symptomatyczne. W tej grupie poza ćwiczeniami stosuje się zabiegi przeciwbólowe i przeciwzapalne (fizykoterapia, farmakoterapia). Dodatkowo powinno się rozważyć zastosowanie wkładek korekcyjnych.

Następną grupę stanowi płaskostopie sztywne asymptomatyczne i symptomatyczne. W tych przypadkach, ze względu na obecność towarzyszących patologii, trzeba wykonać zabieg korekcyjny umożliwiający odtworzenie prawidłowych relacji anatomicznych. Typ zabiegu zależny jest od towarzyszącej wady.

Należy pamiętać, że w rzeczywistości płaskostopie, jako poważna patologia, występuje znacznie rzadziej niż jest rozpoznawane. Istnieją naturalne tendencje do wycofywania się dolegliwości. Niemniej regularne kontrole pozwalają na wczesne rozpoznanie przypadków gorzej rokujących.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post