Candida -Kandydoza pochwy- Grzybica pochwy

Profilaktyką, choroby żeńskiego układu płciowego, zaburzenia miesiączkowania, antykoncepcja hormonalna, mechaniczna, naturalna, ciąża, niepłodność, nowotwory narządów rodnych, porady intymne
admin. med.

Candida -Kandydoza pochwy- Grzybica pochwy

Post autor: admin. med. »

Candida to rodzaj grzybów należący do rzędu drożdżakowców (Saccharomycetales). Candida jest bardzo częstym pasożytem człowieka. Bytuje fizjologicznie m.in. w jamie ustnej i pochwie. Najbardziej znaczącym klinicznie gatunkiem jest Candida albicans. Ostatnio zauważa się jednak zwiększoną liczbę zakażeń Candida glabrata i Candida tropicalis.

Nadmierne namnożenie grzybów z rodzaju Candida w pochwie wywołuje tzw. kandydozę zwaną również drożdżycą lub po prostu grzybicą pochwy. Do kandydozy dochodzi przeważnie na skutek osłabienia układu odpornościowego, lub też w wyniku antybiotykoterapii, która wyniszcza naturalną florę bakteryjną pochwy i otwiera drogę dla infekcji.
Rozwojowi kandydozy pochwy sprzyja także:

dieta bogata w cukry proste
terapia sterydowa
zaniedbanie zasad higieny intymnej (używanie wspólnych ręczników, noszenie sztucznej nieprzewiewanej bielizny itp.)

Obszerne informacje na temat kandydozy pochwy znajdują się w artykule grzybica pochwy.
Poniżej zamieszczamy rekomendacje zespołu ekspertów Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego pod kierunkiem dr. hab. Tomasza Niemca dotyczące leczenia drożdżakowych zakażeń sromu i pochwy u kobiet, ogłoszone 2 marca 2007 r.
Wzrost częstości występowania drożdżakowych zapaleń sromu i pochwy (VulvoVaginal Candidiosis - VVC) oraz nowe schematy terapeutyczne usprawiedliwiają potrzebę aktualizacji opracowanych w lipcu 2004 roku przez Polskie Towarzystwo Ginekologiczne rekomendacji w tym zakresie.

Grzybice powierzchowne należą do najczęstszych zakażeń infekcyjnych u kobiet. Szacuje się, że stanowią one od 20 do 30 proc. wszystkich infekcji narządu płciowego u kobiet.
Większość kobiet doświadczy co najmniej jednego objawowego epizodu zakażenia drożdżakowego sromu i pochwy w ciągu życia. Odsetek kobiet, które będą leczone z powodu postaci nawrotowej schorzenia wynosi około 40-50 proc. Bezobjawowe nosicielstwo grzybów rodzaju Candida dotyczy od 5 do 55 proc. populacji kobiet.
Obserwuje się wzrost infekcji gatunkami innymi niż Candida albicans w etiologii zakażeń drożdżakowych u kobiet, głównie C. glabrata i C. tropicalis.
Obecność komensalnych grzybów drożdżopodobnych rodzaju Candida nie upoważnia do rozpoznania procesu chorobowego oraz wdrożenia leczenia.
Wywiad chorobowy, badanie kliniczne, ocena odczynu pH pochwy oraz bezpośrednie badanie mikroskopowe preparatu barwionego metodą Grama mają fundamentalne znaczenie w diagnostyce ambulatoryjnej.
Próbki wydzieliny pochwowej do ambulatoryjnej diagnostyki zakażeń drożdżakowych należy pobrać z bocznej ściany dystalnej jednej trzeciej części pochwy. Próbki zanieczyszczone śluzem, krwią, nasieniem lub lekami nie są wiarygodnym narzędziem diagnostycznym. Wymazy pochwowe są pozytywne, jeżeli w wydzielinie pochwowej znajduje się 103 lub więcej grzybni/ml. Zaleca się wykonywanie wymazów zawsze, gdy jest to możliwe, dla identyfikacji gatunków drożdżaków i upewnienia się, że nie ma zakażenia mieszanego. Niektóre pacjentki będą wymagały więcej niż jednego badania diagnostycznego, zwłaszcza w sytuacji uprzedniego zastosowania leków przeciwgrzybiczych, irygacji lub gdy seryjne wymazy dają ujemne wyniki posiewu w kierunku drożdżaków.
Leczenie ostrego, będącego pojedynczym epizodem chorobowym, zapalenia grzybiczego sromu i pochwy (VVC) polega na stosowaniu leku przeciwgrzybiczego (miejscowo i/lub doustnie).
Wybór pomiędzy środkami doustnymi a dopochwowymi zależy od wywiadu, objawów klinicznych, nawrotów, objawów niepożądanych, ciąży i preferencji pacjenta.
W terapii zapalenia grzybiczego sromu i pochwy stosowane są leki z grupy azoli oraz antybiotyków polienowych.
Pochodne triazolowe (flukonazol i itrakonazol) są skuteczne w leczeniu ostrych postaci VVC, jak również w zapobieganiu nawrotom infekcji.
Powszechnym i trudnym problemem terapeutycznym w leczeniu grzybiczego zapalenia sromu i pochwy jest postać nawrotowa schorzenia. Za zapalenie nawrotowe uważa się czterokrotne przebycie VVC w ciągu roku, które może mieć związek z kuracją antybiotykami lub trzykrotne epizody w ciągu roku niezwiązane z antybiotykoterapią.
Nawracające zapalenia grzybicze sromu i pochwy są na ogół związane z tym samym szczepem Candida, który odpowiadał za zakażenie początkowe. W leczeniu nawracających zakażeń drożdżakowych należy wdrożyć leczenie wstępne na okres 14 dni (miejscowe i systemowe), a następnie 6-miesięczną doustną terapię podtrzymującą.
Zaleca się równoczesne leczenie partnera oraz profilaktyczne stosowanie leczenia przeciwdrożdżakowego przez pacjentkę z wywiadem w kierunku grzybic nawrotowych stosującą antybiotyki oraz glikokortykosteroidy.
U pacjentek z cukrzycą zaleca się: stosowanie terapii skojarzonej (preparat działający miejscowo w połączeniu z preparatem doustnym, np. flukonazolem) oraz przedłużenie terapii doustnej flukonazolem (150 mg/tydzień p.o.) do 6 miesięcy i/lub zwiększenie dawki flukonazolu do 200 mg/tydzień.
Nie zaleca się stosowania doustnych preparatów przeciwgrzybiczych u kobiet w ciąży i w okresie laktacji.
Niewłaściwe leczenie może prowadzić do obniżenia skuteczności terapeutycznej, powstania lekooporności, reakcji alergicznych oraz zwiększenia częstości nawrotów.
Profilaktyka VVC polega na wyeliminowaniu czynników ryzyka zakażenia. Należy rozważyć miejscowe stosowanie pałeczek kwasu mlekowego.

Wskazania do pełnego badania w kierunku chorób przenoszonych droga płciową:

Rozpoznanie jakiejkolwiek choroby przenoszonej drogą płciową.
Stwierdzenie ryzykownych zachowań w zakresie nabycia choroby przenoszonej drogą płciową (duża liczba partnerów seksualnych lub partner z rozpoznanym zakażeniem przenoszonym drogą płciową).
Udział w prostytucji.
Zgłoszenie gwałtu lub wykorzystywania seksualnego.
Obecność objawów wskazujących na możliwość zakażenia przenoszonego drogą płciową.
Kontakty seksualne z osobą, u której wystąpiły objawy wskazujące na możliwość zakażenia przenoszonego drogą płciową.

Zalecane badania przy podejrzeniu zakażenia przenoszonego drogą płciową:

rutynowo w kierunku chlamydii, rzeżączki, kiły, zakażenia HIV,
dodatkowo, gdy wskazują na to objawy lub wywiad chorobowy w kierunku: Bacterial vaginosis, grzybiczego zapalenia sromu i pochwy, rzęsistkowicy, opryszczki płciowej, świerzbu, wszawicy łonowej, mięczaka zakaźnego, ziarniniaka pachwinowego, wirusowego zapalenia wątroby typu B.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post