Technika otwartego brzucha i czasowego zamknięcia jamy brzus

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Technika otwartego brzucha i czasowego zamknięcia jamy brzus

Post autor: admin. med. »

Technika otwartego brzucha i czasowego zamknięcia jamy brzusznej - przegląd systematyczny
Jaką techniką zastosować w czasowym zamknięciu jamy brzusznej?
Omówienie artykułu: The open abdomen and temporary abdominal closure systems - historical evolution and systematic review
A.J. Quyn i wsp.
Colorectal Dis., 2012; 14: 429-438
Data utworzenia: 11.02.2013
Ostatnia modyfikacja: 12.02.2013
Opublikowano w Medycyna Praktyczna Chirurgia 2012/06

Opracowali: dr med. Andrzej L. Komorowski, dr med. Małgorzata Bała

Skróty: VAC - opatrunki próżniowe ze stałym ujemnym ciśnieniem

Od redakcji: Badania uwzględnione w tym przeglądzie systematycznym stanowią bardzo niejednorodną grupę ze wzgędu na różnorodność wskazań, wiele ocenianych technik oraz niską jakość niektórych danych. Należy zachować ostrożność, wyciągając na podstawie tej publikacji wnioski dla praktyki klinicznej.

Metody: przegląd systematyczny 106 badań (2 RCT, 3 badania kliniczno-kontrolne, 91 badań kohortowych, 10 badań o nieokreślonej metodologii)


Populacja: 4303 chorych, u których wykonano czasowe zamknięcie powłok brzucha z następujących wskazań: uraz brzucha (55 badań), zapalenie otrzewnej (73 badania), zapalenie trzustki (40 badań), zespół ciasnoty wewnątrzbrzusznej (29 badań), wytrzewienie (6 badań), choroby naczyniowe (18 badań), przeszczepy (2 badania), niedokrwienie jelit (15 badań)

Opis metody: Czasowego zamknięcia jamy brzusznej dokonywano następującymi technikami:
siatką z tworzywa sztucznego, techniką VAC (vacuum assisted closure - VAC),
łatą Wittmanna (Wittmann patch - łata składająca się z 2 przylegających do siebie płatów biokompatybilnego materiału polimerycznego [Velcro], przy czym jeden z nich jest wyposażony w mikrohaczyki, a drugi w pętelki; wszyte do przeciwległych brzegów powięzi płaty zachodzą na siebie w środku, co pozwala na systematyczne zbliżanie brzegów powięzi bez konieczności przeprowadzania zabiegu w znieczuleniu ogólnym; łata została opracowana przez niemieckiego chirurga Dietmara Wittmanna w Hamburgu w 1987 r. - przyp. red.)
za pomocą wypełniających ranę chust laparotomijnych, przykrytych zwykłym opatrunkiem (packing)
jałowym suwakiem w obrębie siatki z tworzywa sztucznego pozwalającym na wielokrotne relaparotomie (technika zastosowana po raz pierwszy przez holenderskiego chirurga Pieta Leguita - przyp. red.),
przy użyciu Bogota bag (technika polegająca na przykryciu trzewi folią plastikową uzyskaną np. z jałowego worka do infuzji płynów i przyszyciu brzegów folii do skóry lub powięzi; nazwa zaproponowana przez Kennetha Mattoxa na podstawie obserwacji chirurgów kolumbijskich stosujących tę technikę - przyp. red.)
dynamicznymi szwami antyewenteracyjnymi
urządzeniem zamykającym (technika rosyjska zastosowana jedynie w 1 badaniu z Rosji, polegająca na drenażu przestrzeni podprzeponowych i miednicy, przykryciu trzewi jałowymi opatrunkami oraz przyszyciu do przeciwległych brzegów powięzi metalowych płytek zachodzących na siebie i złączonych w linii środkowej - przyp. red.)
za pomocą prostego zamknięcia skóry bez szycia innych warstw powłok.

Wyniki: Na podstawie analizy 106 badań (117 grup chorych) stwierdzono:
całkowity odsetek zamknięcia rany laparotomijnej w zakresie 28-78%, przy czym w badaniach obejmujących >100 chorych największe odsetki zamknięć uzyskiwano za pomocą techniki VAC (57,8%) oraz łaty Wittmanna (77,8%), a najmniejsze - przy zszyciu jedynie skóry (6%; 1 badanie) i przy zastosowaniu packingu (13,1%; 15 badań grup o małej liczebności chorych)
ryzyko powikłań w postaci przetoki lub ropnia wyniosło od 2,8% i 2,4% (2% w przypadku użycia dynamicznych szwów antyewenteracyjnych) do 12,5% i 16,1% w przypadku użycia suwaka
ryzyko zgonu wyniosło od 15,7% (dla łaty Wittmanna) i 18% (dla dynamicznych szwów antyewenteracyjnych) do 36% (w przypadku urządzenia zamykającego) i 33,4% (w przypadku zastosowania packingu)
w grupie chorych leczonych z powodu zapalenia otrzewnej uzyskano 44% zamknięć rany laparotomijnej (przy ryzyku rozwoju przetoki jelitowej 15,6% i ryzyku zgonu 24%) dla systemu VAC oraz 24% zamknięć (przy ryzyku rozwoju przetok 8% i ryzyku zgonu 40%) dla wszycia siatki z tworzywa sztucznego
w grupie chorych leczonych z powodu urazów jamy brzusznej uzyskano 76,3% zamknięć (przy ryzyku rozwoju przetok 6,8% oraz ryzyku zgonu 4,7%) dla łaty Wittmanna, a dla systemu VAC - 68,8% zamknięć (przy ryzyku rozwoju przetok 7,3% i ryzyku zgonu 11,2%) oraz z wszyciem siatki z tworzywa sztucznego 42,4% zamknięć (przy ryzyku rozwoju przetoki 5,4% i ryzyku zgonu 20,5%)

Wnioski: Największy odsetek zamknięć rany laparotomijnej przy najmniejszym ryzyku powikłań podczas leczenia chorych metodą czasowego zamknięcia jamy brzusznej uzyskuje się, stosując technikę VAC oraz łatę Wittmanna.
źródło: mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post