Macica,położenie,przesuniecia wgórę,dół,na boki itd

Profilaktyką, choroby żeńskiego układu płciowego, zaburzenia miesiączkowania, antykoncepcja hormonalna, mechaniczna, naturalna, ciąża, niepłodność, nowotwory narządów rodnych, porady intymne
admin. med.

Macica,położenie,przesuniecia wgórę,dół,na boki itd

Post autor: admin. med. »

Macica położona jest wewnątrzotrzewnowe w miednicy małej i w związku z tym jest ogromnie ruchoma i do pewnego stopnia przesuwalna we wszystkich niemal kierunkach, ku bokom, ku tyłowi oraz do przodu; może też być unie­siona ku górze i opuszczona głębiej ku dołowi; równocześnie macica jest zmienna w swej formie i giętka, co również wskazuje na jej osobnicze waha­nia położenia oraz zmienność położenia w ciągu życia. Cała macica może być przesunięta w stosunku do ściany miednicy, do jej osi. Odróżniamy więc oprócz prawidłowego położenia pośrodkowego i osiowego również nieprawidłowe przesunięcie macicy ku przodowi (antepositio) lub ku tyłowi (retropositio), czy też asymetryczne przesunięcie boczne (lateropositio) w stronę prawą (dextropońtio) lub lewą (sinistropositio). Poza tym macica może wystawać nad płaszczyznę wejścia miednicy ku górze lub też głęboko opuszczać się do miednicy; mówimy o uniesieniu macicy (elevatio uteri) lub o opuszczeniu macicy (depressio s. descensus uteri). Zmienny jest również kierunek długiej osi całej macicy (z dna macicy do jej ujścia) lub tylko długiej osi trzonu (gdyż szyjka stanowi część mniej ruchomą). Kierunek ten daje się najlepiej określić kątem zawartym między długą osią macicy łub jej trzonu a pochwą; mówimy o pochyleniu macicy ku przodowi albo przodopochy-leniu (anleversw uteri; ryc. 200) lub o pochyleniu macicy ku tyłowi albo tyło-pochyleniu (retrooersio uteri); macica może też być pochylona bocznie (latero-uersio) w stronę prawą (dextroversio) lub lewą (sinistrouersio). W przodopochy-leniu macica przylega z przodu do pęcherza, z tyłu natomiast znajduje się obszerne zagłębienie odbytniczo-maciczne, które może zawierać pewną ilość pętli jelitowych. Trzon macicy jest zwykle pochylony w stosunku do szyjki; orientuje nas tu kąt zawarty między długą osią trzonu i szyjki. W zależności od niego, od kierunku załamania się trzonu w stosunku do szyjki odróżniamy zgięcie macicy do przodu albo przodozgięcie (anteflexio) lub zgięcie macicy ku tyłowi albo tyłozgięcie (retroflexio), czy też zgięcie boczne (lateroflexio) w stronę prawą (dextrqfiexio) lub lewą (si-nistroflexio). Wreszcie niezależnie od przesunięcia, nachylenia i zgięcia macica może wykonywać skręt dokoła swej długiej osi; mówimy o skręceniu (torsio uteri) w stronę prawą, kiedy w widoku z góry lewy brzeg macicy skręca na prawo i do przodu, oraz w stronę lewą, kiedy skręt odbywa się w przeciwległą stronę. Zazwyczaj jest to bardzo nieznaczna tylko zmiana położenia, najczęściej w stronę prawą. Jak z powyższego wynika zmienność położenia macicy jest wielostronna, przy czym wpływają na nią te same czynniki, które odgrywają również zasadniczą rolę w stosunku do wszystkich innych trzew. Są to czynniki następujące:Umocowanie macicy, do którego oprócz więzadeł, pasm mięśniowych, krezki macicy, o czym mowa będzie niebawem, zaliczyć również należy dno miednicy, zwłaszcza napięcie jego mięśniówki prążkowanej. Napięcie mięśniówki macicy; mięśniówka usztywnia macicę, równocześnie zmienia jej kształt i ustawienie; skurczona macica może się wyprostowywać, o ile otoczenie na to pozwala. Wszystkie te czynniki, które odgrywają rolę w wytwarzaniu ciśnienia wewnątrzbrzusznego; a więc zarówno ciśnienie ściany brzucha, jak ciśnienie wy­pełniających się narządów wydrążonych czy cewkowych, ponieważ jama otrzewnowa miednicy i brzucha tworzą jedną wspólną przestrzeń. Z narządów tych w odniesieniu do położenia macicy duże znaczenie ma zwłaszcza stan wypełnienia pęcherza i odbytnicy. Działanie ciężaru poszczególnych narządów brzucha i miednicy, położenie których w znacznym stopniu zależne jest od postawy ciała. Jest ono największe w pionowej postawie i w tym położeniu najsilniej obciąża macicę. Omawianie wpływu tych wszystkich czynników na położenie macicy zaprowadziłoby nas zbyt daleko; krótko wspomnimy o nich poniżej. Wpierw jednak należy stwierdzić, że pomimo zmien­ności położenia macicy, jednak możemy ustalić pewną normę jako położenie typowe czy zasadnicze. W prawidłowym położeniu zasadniczym macica leży pośrodku miednicy małej, przy czym jej długa oś odpowiada mniej więcej osi miednicy. Macica zajmuje więc położenie pośrodkowe i osiowe; oznacza to, że trzon macicy pochylony jest do przodu swą powierzchnią przednią przylegając do pęcherza; w obrębie cieśni oś trzonu i oś szyjki tworzą kąt rozwarty otwarty ku przodowi i do dołu; macica jest tym samym zgięta do przodu; poza tym długa oś macicy ustawiona jest skośnie do osi pochwy (z którą zawiera kąt otwarty do przodu), jak również skośnie do płaszczyzny wejścia i wyjścia miednicy. Prawidłowe więc położenie zasadnicze macicy należy określić jako położenie pośrodkowe i osiowe, jako mierne pochylenie ku przodowi (anteversio) oraz zgięcie ku przodowi (anteflexio). Jest to równocześnie położenie fizjologiczne, najbardziej korzystne ponieważ nie sprawia trudności w czasie ciąży przy występujących zmianach położenia i kształtu macicy. W położeniu zasadniczym macica jest prawie symetrycznie położona w miednicy; nieznaczna tylko asymetria zaznaczać się może pod tym względem, że macica jako ca­łość wskutek asymetrii kształtu i asymetrii otaczających ją narządów (bańka odbytnicy) przesuwa się nieco w stronę lewą (sinistropositio), lub też wykazuje lekką skłonność do pochylenia w stronę lewą (sinistroversio) oraz bardzo nieznaczny skręt w stronę prawą (dextrotorsio). Na zachowanie normalnego zasadniczego położenia macicy zwanego też położe­niem równowagi bardzo istotny wpływ wywierają wyżej wymienione czynniki: ciśnienie brzuszne ciążące od góry, od dołu czynne przeciwciśnienie dna miednicy, jak również ciśnienie wypełniających się narządów wydrążonych miednicy (pęcherza i odbytnicy). Natomiast pasma łącznotkankowe i mięśniowe grają drugorzędną rolę; one tylko łączą macicę z otoczeniem i opierają się silniejszym przesunięciom, nie mają jednak decydującego wpływu na umocowanie macicy w jej położeniu. Nieznaczne odchylenie z położenia zasadniczego, nieznaczne uniesienie (elenatio) lub opuszczenie (depressio), nieco wzmożone pochylenie ku przodowi (anteversio) czy zgięcie ku przodowi (anteflexio) nie należy jeszcze określać jako położenie chorobowe, zwłaszcza jeśli macica zachowuje przy tym swą normalną ruchomość. Natomiast silne przodozgięcie, jak również skręcenie (torsio) jest już objawem chorobowym, ponieważ w tym ustawieniu kanał macicy staje się niedrożnym; również zgięcie ku tyłowi (retro-flexio) łączące się przeważnie z pochyleniem ku tyłowi (retrouersio) jest już położeniem patologicznym; takie położenie bowiem w czasie ciąży utrudnia powiększanie się macicy lub czasem może je nawet zupełnie uniemożliwiać. Na zwłokach nie utrwalonych macica przyjmuje położenie, które odpowiada danej postawie ciała. W pionowym położeniu zwłok macica opuszcza się głębiej w obręb miednicy pod wpływem swego własnego ciężaru oraz wskutek zaniku napięcia mięśniówki dna miednicy; w położeniu na grzbiecie macica opada ku tyłowi na ile narządy poło­żone ku tyłowi od niej na to pozwalają; na zwłokach więc macica utracą swe typowe położenie a nawet może przyjmować położenie retrowersji i retrofleksji. Przed urodzeniem, u płodu a nawet jeszcze u noworodka, ponieważ kanał miednicy jest wąski, macica położona jest znacznie wyżej, tak że wystaje nad płaszczyznę wejścia miednicy a pochylenie i zgięcie ku przodowi zaledwie się zaznaczają. Po urodzeniu wraz z poszerzeniem się miednicy macica stopniowo opuszcza się coraz niżej w obręb miednicy, a ciśnienie wewnątrzbrzuszne coraz bardziej wzmaga pochylenie i zgięcie macicy do przodu. W starości wskutek rozluźnienia się dna miednicy charakterystyczne jest niskie położenie macicy, które zwykle łączy się ze wzmożonym pochyleniem i zgięciem do przodu. O zmianach położenia macicy w ciąży mowa będzie dalej. W połogu macica zdąża do przyjęcia nie tylko swego pierwotnego kształtu, lecz również swego pierwotnego położenia. Silne wypełnienie pętli jelitowych mieszczących się w zagłębieniu odbytniczo-macicznym wzmaga ciężar i ucisk tych narządów na macicę; narządy te wsuwają ją głębiej do miednicy oraz zwiększają przodopochylenie. Czasem pętle jelitowe mogą wnikać do zagłębienia pęcherzowo-macicznego, między pęcherz a macicę i ustawiać macicę w położenie nienormalne powodując pochylenie ku tyłowi. Silnie wypełniony pęcherz moczowy, jeżeli odbytnica jest pusta, powoduje uniesienie trzonu macicy tym samym więc zmniejszenie przodozgięcia i przesunięcie macicy ku tyłowi (retropositio) lub nawet pochylenie jej ku tyłowi (retroversio); równocześnie pęcherz uciska na szyjkę macicy i pochwę ku dołowi, tak że macica jako całość ustawia się niżej niż normalnie. Odwrotnie, wypełniona odbytnica unosi macicę do przodu i ku górze. Jeżeli równo­cześnie wypełnione są odbytnica i pęcherz, wtenczas występuje silne uniesienie (elevatio) i wyprostowanie macicy. W pionowej postawie ciała pod wpływem ciśnienia działającego od góry dno macicy opada do przodu w kierunku pęcherza wskutek czego pochylenie i zgięcie ku przodowi nieco się zwiększają. W poziomym położeniu ciała, bądź w położeniu na boku zmieniają się warunki ciśnienia i równocześnie zmienia się też położenie zasadnicze macicy, choć w niewielkim tylko stopniu. Jeżeli pętle jelitowe wypełniają zagłębienie odbytniczo-maciczne, to w położeniu ciała na grzbiecie macica nie może przyjąć położenia po­chylenia ku tyłowi. Również ruchy ściany brzucha, zwłaszcza przepony, choć nie­znacznie, wpływają jednak na położenie macicy; w każdym wdechu szyjka przesuwa się nieco ku kości krzyżowej, zaś trzon opada w kierunku spojenia nieco do przodu i ku dołowi; również więc i macica podlega wahaniom oddechowym. Duże zmiany położenia macicy zachodzą, kiedy dno miednicy utracą swą moc i siłę, kiedy napięcie mięśniówki macicy zmniejsza się a więzadła macicy rozluźniają. Wtedy macica może stopniowo coraz głębiej zstępować do miednicy i pochwy (descensus uteri), ściana pochwy może ulec wynicowaniu (inversio vaginae) a ubytki w dźwigaczu odbytu stwarzają szczególne warunki bądź do wypadnięcia macicy (prolapsus uteri) przez ujście pochwy, bądź do powstawania przepuklin, w które macica może się za­głębiać.

źródło:sal-pol.com.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post