Choroba (przykurcz) Dupuytrena

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Choroba (przykurcz) Dupuytrena

Post autor: admin. med. »

Powierzchnia dłoniowa ręki jest miejscem przebiegu najważniejszych struktur anatomicznych odpowiedzialnych za prawidłową jej funkcję. To właśnie tędy przebiegają nerwy, które zapewniają doskonałe czucie dłoni i palców. Wraz z nerwami naczynia tętnicze i żylne tworzą wspólne pęczki naczyniowo-nerwowe. Są one delikatne w swej budowie i wymagają szczególnej ochrony przed nadmiernymi bodźcami mechanicznymi. Poza powłokami ludzkiego ciała czyli skórą i tkanką podskórną ochronę taką zapewnia na dłoni rozcięgno dłoniowe. Powstaje ono z rozdzielenia końcowych włókien ścięgna mięśnia dłoniowego długiego. Utworzona zostaje włóknista płyta, która oddziela tkankę podskórną od tzw. elementów szlachetnych ręki tj. nerwów, naczyń krwionośnych i krótkich, wewnętrznych mięśni ręki. Niejasne są powody dla których następuje czasem bliznowacenie pasm włóknistych rozcięgna dłoniowego.

Istnieje wiele teorii, które próbują wytłumaczyć ten proces. Brak jest jednak przekonujących dowodów na każdą z nich. Wiadomo jednak, że w początkowym okresie następuje namnażanie komórek tkanki łącznej. W tej fazie obserwuje się na powierzchni dłoniowej pojawianie się niebolesnych zgrubień, które nie wpływają na funkcję ręki. Okres obecności takich zgrubień bywa zróżnicowany i może sięgać nawet wielu lat. Z nieznanych przyczyn w późniejszym czasie dochodzi do zwłóknienia miejsc pogrubiałych, a tworząca się blizna zaciąga głęboką warstwę skóry. Na powierzchni dłoni obserwuje się twarde zbliznowacenia, które przestają być przesuwalne w stosunku do podłoża i przez swoje pogrubienie i brak elastyczności ograniczają ruch palców. Dotknięte chorobą palce ustawiają się w utrwalonej pozycji zgięciowej. Rozmiar tego ustawienia zależy od agresywności i czasu trwania choroby. W skrajnych postaciach może dochodzić do zamknięcia palca lub kilku z nich w dłoni. Palce stają się bezużyteczne lub wręcz przeszkadzają w prawidłowym funkcjonowaniu ręki. Choroba najczęściej występuje u mężczyzn w obrębie palców małego i serdecznego. Pozostałe okolice dłoni są rzadziej atakowane. Lokalizacja zmian na stopach lub u kobiet należy do wyjątków.

Z powodu braku znajomości przyczyny choroby nie istnieje leczenie, które może jej zapobiegać. Zalecane czasem formy masażu miejscowego lub fizykoterapii nie mają udowodnionych wartości leczniczych. Postępowanie terapeutyczne sprowadza się do usuwania skutków powstałych zmian. Skuteczne są tylko interwencje operacyjne.
Zabiegi przeprowadzamy w znieczuleniu lokalnym splotowym lub odcinkowym dożylnym. Konieczne jest użycie opaski uciskowej, która zapewnia bezkrwawe pole operacyjne. Rozległość interwencji uzależniona jest od lokalizacji i wielkości zmian bliznowatych rozcięgna dłoniowego. Obejmuje powierzchnię dłoniową ręki oraz palca dotkniętego przykurczem. Gojenie rany pooperacyjnej trwa około 2 tygodnie. W tym czasie należy wystrzegać się czynności siłowych ręki. Po wygojeniu rany i usunięciu szwów skórnych w 12-14 dobie, konieczne jest rozmasowywanie i mobilizowanie blizny oraz systematyczne ćwiczenia w celu przywrócenia ruchów w przykurczonych palcach. Wiadomo również, że jednokrotne usunięcie zmian bliznowatych i uwolnienie przykurczu nie zabezpiecza przed ich nawrotem. Podczas zabiegu usuwane są tylko te części rozcięgna, które w chwili operacji posiadają widoczne zmiany. Wygojenie nie oznacza, że dotychczas zdrowe części płyty rozcięgnowej nie będą ulegać bliznowaceniu. Każde nowe miejsca dotknięte zmianami wymagają dalszych zabiegów w celu ich usunięcia.
źródło: arthros.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post