Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C (WZW C)

Choroby układu pokarmowego; przełyku, żołądka, jelit, wątroby, trzustka, dróg żółciowych, odbytu)
admin. med.

Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C (WZW C)

Post autor: admin. med. »

O przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby typu C mówimy wówczas, gdy zakażenie trwa przynajmniej 6 miesięcy. Czynnikami predysponującym do przewlekłego zakażenia są: duża ilość przetoczonej krwi, bezobjawowy okres ostrej fazy zakażenia, wielofazowość aminotransferazy alaninowej (ALAT), płeć męska, wiek powyżej 40 rż. oraz immunosupresja. Skuteczne leczenie ostrej fazy zakażenia zmniejsza prawdopodobieństwo przejścia zapalenia w proces przewlekły.

W początkowym okresie objawy zwykle nie występują. Chorzy skarżą się na męczliwość, obniżony nastrój, ból mięśni i stawów, świąd skóry, suchość błon śluzowych, pobolewania pod prawym łukiem żebrowym, nietolerancję tłuszczu i alkoholu. W badaniu stwierdza się cechy powiększenia wątroby, rzadziej śledziony.

Przewlekłe WZW C predysponuje do pierwotnego raka wątroby i może rozwinąć się u części zakażonych po 30 latach. Z tego względu, jeśli dodatkowo współistnieje marskość wątroby należy wykonywać badania kontrolne (ultrasonografię i oznaczenie poziomu alfa-fetoproteiny) co 6-12 miesięcy. Do innych powikłań należą choroby autoimmunologiczne tj. zapalenie tarczycy czy autoimmunologiczne zapalenie wątroby, liszaj płaski, porfiria skórna późna, zespół Sjögrena, niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość samoistna. U 40-90% chorych stwierdza się krioglobuliny (nieprawidłowe termowrażliwe białka występujące w osoczu krwi), rzadziej kłębuszkowe zapalenie nerek.

Diagnostyka przewlekłego zakażenia HCV
W badaniach laboratoryjnych w 70% przypadków oznacza się niewielkie podwyższenie aktywności ALAT (aminotransferazy alaninowej), zaś w cięższych przypadkach zwiększone stężenie bilirubiny. Ocenia się również liczbę płytek krwi oraz badanie ogólne moczu. Za pomocą badań serologicznych oznacza się RNA HCV oraz anty-HCV oraz wyklucza zakażenie HBV i HDV. Natomiast badania histologiczne wycinka pobranego podczas biopsji wykazują proces włóknienia, a u 60% chorych stłuszczenie wątroby.

Leczenie przewlekłego zakażenia HCV
Leczenie przewlekłego zakażenia HCV polega na przyjmowaniu leków przeciwwirusowych (interferon alfa i rybawiryna).Leczenie interferonem ma jednak wiele przeciwwskazań, dlatego możliwość jego zastosowania lekarz rozważa indywidualnie. Również schemat podawania leku oraz czas leczenia jest uzależniony od genotypu HCV. Dla genotypu 1 i 4 czas leczenia wynosi 48 tygodni, natomiast 24 tygodnie dla 2 i 3. W Polsce występuje głównie HCV o genotypie (1b) opornym na leczenie. W przypadku marskości prowadzącej do upośledzenia wydolności narządu konieczne jest przeszczepienie wątroby. Okres przeżycia po roku wynosi 94%, a po 2 latach 89%. Jednak u około 90% chorych, u których wirus ulega nadal replikacji dochodzi do reinfekcji przeszczepu.

Podczas leczenia chory nie powinien spożywać alkoholu. Zaś chorzy z nadwagą muszą zredukować swoją masę ciała. Wszyscy chorzy powinni natomiast szczepić się przeciwko HAV i HBV.

Eliminacja wirusa u chorych przewlekle zakażonych występuje sporadycznie. Ryzyko zgonu po 10 latach wynosi 20% u chorych z wyrównaną marskością, zaś 50% po 5 latach u chorych z niewydolnością wątroby.
Dorota Kozera
Bibliografia:
- A. Szczeklik: Choroby wewnętrzne, Tom 1.
- Z. Dziubek: Choroby zakaźne i pasożytnicze.
źródło: echirurgia.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post