CMI; nowa metoda leczenia ubytków łąkotek

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

CMI; nowa metoda leczenia ubytków łąkotek

Post autor: admin. med. »

W dobie intensywnie i powszechnie uprawianego sportu, urazy łąkotek nie należą do rzadkości. Łąkotki są bezdyskusyjnie potrzebne dla prawidłowego i trwałego funkcjonowania stawu kolanowego, jednak ich uszkodzenia zazwyczaj nie chcą wygoić się same, co często doprowadza do konieczności leczenia chirurgicznego.

W zależności od typu uszkodzenia łąkotki, możemy zaproponować kilka sposobów jej leczenia. Jeśli dochodzi do oderwania dużego fragmentu łąkotki i fragment ten nie jest zniszczony podejmujemy próbę jego przyszycia na miejsce. Istnieją jednak takie uszkodzenia, których zaopatrzenie sprowadza się do częściowego usunięcia łąkotki i wtedy w zależności od zakresu resekcji, łąkotka jest jedynie mniejsza, lub brakuje dużego jej fragmentu. Priorytetem jest zachowanie maksymalnie dużej części łąkotki, lub jeśli istnieje konieczność jej usunięcia, zastosowanie czegoś w zastępstwie.
W dzisiejszych czasach możemy zastosować dwa główne sposoby leczenia dużych ubytków łąkotek. Pierwszy z nich to przeszczep łąkotki od dawcy – drugiego człowieka. Taki przeszczep nazywany jest allograftem.
Alternatywą do przeszczepów łąkotek są kolagenowe implanty łąkotek (CMI – Cartilage Meniscal Implant) znane obecnie pod nazwą Menaflex (zdjęcie) Te implanty wyprodukowane są w drodze skomplikowanych reakcji biochemicznych z kolagenu wołowego. Są odpowiednio kształtowane i występują w różnych rozmiarach jako implanty łąkotek przyśrodkowych i bocznych. Można je dodatkowo odpowiednio przyciąć do wymaganych wymiarów i podobnie jak w przypadku allograftów nie ma potrzeby stosowania specjalnych leków po implantacji. Jest jednak pewna różnica pomiędzy tymi dwoma „produktami”. Otóż zastosowanie implantu Menaflex jest ograniczone do sytuacji, gdzie jeszcze przynajmniej fragment łąkotki jest zachowany, gdyż do takiego fragmentu należy go doszyć. W przypadku całkowitego braku łąkotki raczej skazani jesteśmy na allograft, którego z kolei nie będziemy stosowali jako uzupełnienie ubytku własnej łąkotki. Tak więc metody, poprzez swoje różnice uzupełniają się.
źródło: carolina.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post