Zakażenia gronkowcowe

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
admin. med.

Zakażenia gronkowcowe

Post autor: admin. med. »

Gronkowce są to bakterie Gram-dodatnie, znacznie rozpowszechnione wśród ludzi i zwierząt. Spośród wielu gatunków tych drobnoustrojów główne znaczenie kliniczne mają: gronkowiec złocisty oraz gronkowiec naskórkowy.
Zdrowy człowiek jest odporny na obecność gronkowców na skórze i błonach śluzowych dzięki sprawnym barierom obronnym. Większość zakażeń gronkowcowych występuje jednak u osób osłabionych przewlekłymi chorobami układowymi lub z upośledzoną odpornością. Najczęściej zakażenia dotyczą skóry, spojówek, błon śluzowych nosa, gardła, przewodu pokarmowego i pochwy. Z tych okolic zakażenie może rozprzestrzenić się do tkanek głębszych,a także do krwi i chłonki, zagrażając powstaniem posocznicy (uogólnione zakażenie organizmu).
Przebieg zakażeń gronkowcowych zależy od umiejscowienia infekcji.
W obrębie skóry i tkanki podskórnej stwierdza się takie schorzenia, jak:liszajec pospolity,zapalenie mieszków włosowych, czyraki, ropnie, ropowicę czy tzw.gronkowcowy zespół oparzonej skóry (SSSS),który może być przyczyną śmiertelnych powikłań.
Zespół wstrząsu toksycznego wywołany jest działaniem toksyny gronkowcowej wytwarzanej przez gronkowca złocistego w pochwie, rzadziej w innych tkankach. Dotyczy głównie kobiet, które stosują tampony dopochwowe, przetrzymując je zbyt długo co sprzyja namnażaniu się gronkowca i intensywnej produkcji egzotoksyny. Zespół ten cechuje się wysokim stopniem śmiertelności.
Do innych poważnych zakażeń należą:gronkowcowe zapalenie płuc,gronkowcowe zapalenie jelit, kości i szpiku kostnego,wsierdzia oraz ośrodkowego układu nerwowego.
Rozpoznanie infekcji gronkowcowej opiera się głównie na badaniu bakteriologicznym materiału zakażonego, np.wymaz z nosa, gardła, ucha, skóry, pochwy czy posiew krwi, kału, płynu mózgowo-rdzeniowego.
Leczenie zakażeń gronkowcowych nie jest sprawą prostą, gdyż wszystkie gronkowce, zwłaszcza chorobotwórcze, cechuje łatwość wykształcania oporności na antybiotyki. Zjawisko to dotyczy głównie szczepów szpitalnych i stanowi istotny problem współczesnej medycyny. W terapii stosuje się antybiotyki dobierane zwykle na podstawie wykonanego antybiogramu.
- gronkowiec naskórkowy (Staphylococcus epidermidis)
lek. med. Anna Leśniewska - specjalista chorób dzieci
źródło: grabieniec.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post