Łuszczyca

Choroby skóry, włosów, paznokci, nowotwory (czerniak złośliwy, rumień guzowaty)
Chorób, przenoszone drogą płciową,HIV
admin. med.

Łuszczyca

Post autor: admin. med. »

Łuszczyca – Łacińska nazwa łuszczycy, psoriasis, pochodzi od greckiego słowa psora, co znaczy świąd. Ta choroba jest jedną z najczęściej występujących chorób skórnych. Cierpi na nią od 2 do 4 procent ludzi. Dziedziczona jest genetycznie, więc nie należy mieć obaw przed kontaktem z osobami nią dotkniętymi. Jej główne cechy to przewlekłość, samoistna remisja oraz tendencja do pojawiania się nowotworów. Za jedną z przyczyn choroby podaje się nieprawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego.
Choroba ma różne stopnie zróżnicowania. Spektrum rozpoczynają niewielkie wykwity mniejsze niż ziarno ryży, a kończą przewlekłe postacie choroby, najczęściej mające o charakter ogólny i charakteryzujące się zmianami wysiękowymi i zapalnymi. Około 20% chorych ma łuszczycę stawową. Naukowcy nie dysponują jednoznacznymi liczbami osób chorych na tą odmianę łuszczycy.
Łuszczycę bardzo łatwo rozpoznać dzięki czerwonawym lub różowawym grudkom o różnej wielkości i fakturze, które pokryte są szarawą lub srebrzystą łuską, która może się nawarstwiać. Najczęściej pojawia się ona na łokciach i kolanach, a także kości krzyżowej. Zdarza się, że choroba atakuje takie miejsca jak pośladki czy ucho wewnętrzne. Powszechne jest też występowanie wykwitów na owłosionej skórze głowy. Psoriasis vulgaris, najpowszechniejszy rodzaj choroby występuje aż u 90% dotkniętych łuszczycą.
Oprócz wyżej wymienionego typu wyróżnia się jeszcze następujące:
Psoriasis Vulgaris czyli łuszczyca pospolita zwana też łuszczycą plackowatą (ICD-10 – L40.0) to najbardziej rozpowszechniona forma łuszczycy. 80-90% chorych choruje właśnie na tę odmianę. Charakterystycznym objawem są wypukłe obszary zaognionej skóry, które pokrywa biaława łuska. Zmiany skórne oddzielone są od skóry zdrowej wyraźną granicą. Innym typowym objawem jest pojawianie się krwi po zadrapaniu chorego miejsca.
Łuszczyca skóry głowy.
Cechą charakterystyczną tego typu łuszczycy są towarzyszące mu wykwity, które pojawić się mogą na całym ciele. Wykwity na samej głowie mają różne rodzaje, bywa, że obejmują dużą powierzchnię owłosionej skóry głowy.
Łuszczyca skóry głowy nie zmienia struktury włosa. Co ciekawe długotrwała choroba nie wpływa na osłabienie włosów, a tym samym nie jest powodem łysienia.
Łuszczyca paznokci
Objawy łuszczycy paznokci mogą doprowadzić do pomylenia jej z grzybicą. Na paznokciach występują pojedyncze zagłębienia, które mogą mieć brunatny kolor.
Łuszczyca stawowa (Psoriasis Arthropatica)
Ten typ łuszczycy dotyka w równym stopniu mężczyzn jak i kobiety. Główną grupą wiekową narażoną na łuszczycę stawową są osoby między trzydziestym piątym, a pięćdziesiątym rokiem życia. Charakterystyczną cechą choroby jest ciężki przebieg kliniczny, który może być problemem dla niedoświadczonego diagnosty. Należy zaznaczyć, że jest to dość rzadka dolegliwość.
Zmiany przypominają reumatoidalne zapalenie stawów, powszechnie znanego jako reumatyzm. Odróżnić łuszczę stawową od innych chorób można przyglądając się zmianom łuszczycowym występującym w stawach obwodowych, rzadziej wokół kręgów kręgosłupa.
Łuszczyca kropelkowata (Psoriasis Guttata)
Cechą charakterystyczną tej odmiany łuszczycy są owalne lub właśnie kropelkowa te punkty, które pojawiają się na dużych powierzchniach ciała takich jak plecy. Chorobą związana jest z paciorkowym zapaleniem gardła i występuję najczęściej u dzieci i młodzieży. Ma też tendencje do remisji po kilku tygodniach.
Łuszczyca odwrócona (Psoriasis Inversa)
Jest to rzadka odmiana łuszczycy. Występuje najczęściej pod pachami, w pachwinach, w okolicach genitaliów. Ten typ pozbawiony jest łusek. Występuje za to zaczerwienienia, skóra pozostaje gładka, jest jednak podatna na podrażnienia. Choroba jest charakterystyczna dla osób otyłych i często występuje wraz z inną odmianą łuszczycy.
Łuszczyca krostkowa (Psoriasis Pustulosa)
Wypukłe guzki, które wypełnia ropa – to typowy objaw łuszczycy krostkowej. Towarzyszącym objawem jest czerwona i wrażliwa skóra Najczęściej występuje na dłoniach i stopach lub na całym ciele w przypadkowo rozmieszczonych miejscach. Bywa, że jest skutkiem ubocznym przyjmowania określonych leków.
Łuszczyca brodawkująca (Psoriasis Verrucosa)
Charakterystyczne dla tego typu łuszczycy jest mocno zrogowaciały naskórek przybierający formę guzków pokrytych brodawkami, które pojawia się na nogach.
Erytrodermia łuszczycowa (Erythrodermia Psoriaticas)
W tym przypadku mamy do czynienia z zapaleniem i łuszczeniem się skóry na rozległych powierzchniach ciała. Towarzyszyć temu może świąd, obrzęk a nawet ból. Niejednokrotnie jest ona efektem zaostrzenia się pospolitej łuszczycy zwłaszcza, gdy zostanie przerwane systemowe leczenie.
Kiedy jesteśmy podatni na zachorowanie na Łuszczycę? Jakie są czynniki wpływające na jej występowanie?
Dokładną liczbę osób chorych na łuszczycę ciężko jest określić. Spowodowane jest to czynnikami takimi jak rasa, płeć czy wiek.
Choroba jest typowa dla rasy biały. Przedstawiciele ras żółtej i czarnej rzadko dotykani są łuszczycą.
Jeśli chodzi zaś o płeć, to obie w podobnym stopniu narażone są na łuszczycę. Szala jednak minimalnie przechyla się nieznacznie na stronę kobiet.
Łuszczyca nie rozróżnia również wieku chorego i może zaatakować w pierwszych miesiącach życia, najczęściej jednak choroba zaczyna pojawiać się między dwudziestym a czterdziestym rokiem życia. Statystycznie najczęściej objawy pojawiają się między piętnastym a trzydziestym rokiem życia.
Infekcje mogą się przyczynić do rozwoju łuszczyc. Pośród nich znajdziemy infekcje górnych dróg oddechowych takie jak angina albo niewyleczone ogniska zapalne migdałków, zapalenie dróg moczowych, a nawet próchnica. Infekcje wirusowe u dzieci takie jak ospa wietrzna, czy różyczka, a u dorosłych półpasiec mogą być zaczątkiem rozwoju tej przewlekłej choroby skóry.
Drożdżaki to kolejne niebezpieczeństwo, zwłaszcza dla osób z nadwagą, które genetycznie predestynowane są do łuszczycy.
Także choroby narządów wewnętrznych takie jak cukrzyca typu drugiego mogą stanowić potencjalne zagrożenie.
Uszkodzenia mechaniczne i długotrwałe podrażnienia skóry również mogą wpłynąć na pojawienie się łuszczycy. Zadrapania, blizny chirurgiczne, oparzenia spowodowane przez słońce czy wrzątek mogą przyczynić się do wywołania łuszczycy. Jest to tak zwany fenomen Köbnera. Na rozwój choroby może mieć też wpływ długotrwały ucisk przez pasek od zegarka czy ubrania, zwłaszcza we wrażliwych okolicach takich jak dłonie czy łokcie.
Lekarstwa mogą mieć również przyczynić się do rozwoju łuszczycy. Pośród nich znajdziemy m.in. sole litu, leki antymalaryczne, czy hormony. Także przeleczenie, czyli nader intensywne leczenie zewnętrzne może być przyczyną choroby. Naużywanie alkoholu również może przyczynić się do pojawienia się łuszczycy w najcięższej formie.
Choroba może ujawnić się w wyniku stresu bądź innego silnego przeżycia. Aż 30% pacjentów przypisuje temu zjawisku swoją chorobę. W większości przypadków jednak jest to jedynie czynnik zaostrzający przebieg choroby. Także nadwaga, alkoholizm, nałogowe palenie, czy ciasne sztuczne ubrania mogą przyczynić do rozwoju łuszczycy. Tej skórnej choroby powinny się bać także czyściochy, które przesadnie dbają o swoją higienę.
Oczywiście tak jak w wielu innych przypadkach złe leczenie może doprowadzić do pogorszenia stanu.

Jak rozpoznać łuszczycę? Najprościej ze zdjęć. Oto galeria fotografii ogólnodostępnych w internecie. Jeśli zauważyłeś u siebie podobną zmianę chorobową najlepiej najszybciej zgłoś się do lekarza specjalisty, by pozbyć się łuszczycy.

Leczenie :
Jak dotąd nie opracowano leków, dzięki którym można byłoby wyleczyć łuszczycę całkowicie. Każdy przypadek jest inny i potrzebuje osobistego potraktowania. Chorobę trzeba poznać, i to jak najlepiej! Ważne jest by umieć z nią żyć, ponieważ będzie niechcianym partnerem na wiele, wiele lat. Chora skóra, jeśli się o nią dba, będzie czuła się lepiej. Łuszczyca atakować będzie rzadziej.
Leczenie łuszczycy odbywa się przeważnie etapami. Lekarze bazują tutaj na stopniu zaawansowania danego typu choroby i tego, w jaki sposób organizm pacjenta reagował na początku na leczenie.
Pierwszym krokiem jest leczenie miejscowe przy pomocy leków aplikowanych na chorą skórę. Następnym etapem jest fototerapia. Trzeci krok to przyjmowanie doustnych leków albo zastrzyków, które wzmacniają system odpornościowy.
Z czasem skóra może uodpornić się na leczenie, zwłaszcza gdy używane są miejscowe kortykosteroidy. Bywa także tak, że leczenie, które sprawdza się przy jednej osobie jest nieskuteczne dla drugiej. Bywa, że stosuje się metodę prób i błędów. Często jest to jedyny sposób znalezienia odpowiedniego leku. Jeśli metoda nie przynosi pożądanych efektów lub wręcz niepożądane można zmienić sposób leczenia 12 do 24 miesięcy.
Leczenie miejscowe
Leczenie miejscowe polega na bezpośrednim aplikowaniu medykamentu na skórę w celu polepszenia jej kondycji. Pacjenci przeważnie dobrze reagują na kremy i maści z kortykosterydami, smołą węglową czy witamin D2. Mają one działanie głównie kojące i trzeba stosować dodatkowo silniejsze leki, które pomogą poprawić stan skóry.
Kortykosteroidy
Pozbywają się stanu zapalnego z tkanek. Poprzez tłumienie układu odpornościowego ograniczają niszczenie komórek dotkniętych łuszczycą. Krótkie terapie tymi środkami często okazują się skuteczne, jednak nie są środkiem do całkowitego pozbycia się choroby. Kortykosteroidy mogą powodować ścieńczenie skóry, także rzadko stosuje się je długotrwale.
Prócz kortykosteroidów stosuje się także Calcipotriene, Retinoidy
Kąpiele
Z raportów od chorych wynika, że kąpiele z dodatkiem oliwki do kąpieli działają dobrze na skórę. Tak samo kąpiel z dodatkiem smoły węglowej, płatków owsianych czy soli z Morza Martwego.
Kremy nawilżające
Długotrwale stosowane bardzo tłuste kremy pozwalają zatrzymać wodę w naskórku, co zmniejsza szkodliwe działanie łuszczycy. Zmniejsza się tak samo łuszczenie, jak i świąd.
Fototerapia
Naturalne światło ultrafioletowe oraz odbywające się pod kontrolą lekarza naświetlenia sztucznym światłem UV pomagają w leczeniu łuszczycy.
Najważniejszy w tej terapii jest właśnie nadzór. Długotrwałe wystawienie się na promieniowanie czy to naturalne czy sztuczne może wywołać uszkodzenie skóry.
Leczenie systemowe
W ciężkich postaciach łuszczycy stosuje się tabletki bądź zastrzyki. Tego typu leczenie nazywa się systemowym. Ogólnie stosuje się wtedy takie środki jak Methotrexat, Retinoidy, Cyklosporyna, 6-tioguaninę, Hydroksymocznik (Hydroxyurea), Modyfikatory odpowiedzi biologicznej czy antybiotyki. Jest to jednak terapia poważna, musi być przeprowadzana pod okiem specjalisty lekarza.
Terapia alternatywna
Istnieją różnorodne terapie alternatywne pomagające w rekonwalescencji. Zwłaszcza zmiana diety na bogatą w witaminy i nienasycone kwasy tłuszczowe z tłuszczu ryb. Na pewno jednak trzeba unikać palenia, picia alkoholu, braku snu czy stresu.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post