Chłopiec z ostrą niewydolnością oddechową, bezdechem sennym

Choroby dziecięce, opieka nad dzieckiem oraz rozwój.
admin. med.

Chłopiec z ostrą niewydolnością oddechową, bezdechem sennym

Post autor: admin. med. »

Konsylium. 3-letni chłopiec z ostrą niewydolnością oddechową, bezdechem sennym oraz szybkim przyrostem masy ciała

łumaczyła dr n. med. Patrycja Marciniak-Stępak
Skróty: CCHS – zespół wrodzonej ośrodkowej hipowentylacji, GKS – glikokortykosteroidy, MR – rezonans magnetyczny, PCR – polimerazowa reakcja łańcuchowa, RTG – badanie rentgenowskie, ROHHAD – otyłość o wczesnym początku, dysfunkcja podwzgórza, hipowentylacja oraz zaburzenia układu autonomicznego, USG – badanie ultrasonograficzne

3-letniego chłopca przekazano ze szpitala rejonowego w celu przeprowadzenia badań diagnostycznych z powodu trzech epizodów ostrej niewydolności oddechowej, która wymagała intubacji dotchawiczej. U dotychczas zdrowego dziecka 3 miesiące przed przyjęciem do szpitala pojawiło się uporczywe, infekcyjne zapalenie górnych dróg oddechowych. Ojciec dziecka zauważył, że chłopiec zaczął się zachowywać inaczej niż dotychczas. Dziecko przyjęto do szpitala z powodu narastającej apatii oraz sinicy. Rozpoznano wtedy mykoplazmatyczne zapalenie płuc. W opinii ojca, od czasu tamtego pobytu w szpitalu stan syna „już nigdy nie był taki jak wcześniej”. Chłopiec stawał się stopniowo coraz bardziej ospały i pojawiły się trudności podczas chodzenia – dziecko włóczyło lewą kończyną dolną.

Sześć tygodni później wystąpił kolejny epizod niewydolności oddechowej, która wymagała leczenia dożylnymi glikokortykosteroidami (GKS), lekami rozszerzającymi oskrzela oraz antybiotykami. W wykonanym wówczas zdjęciu rentgenowskim (RTG) klatki piersiowej nie stwierdzono nacieków, a wyniki badań mikrobiologicznych były ujemne. Uzyskano prawidłowy wynik badania echokardiograficznego, a w rezonansie magnetycznym (MR) głowy stwierdzono nieznaczne poszerzenie komór oraz niewielką, nieswoistą zmianę w obrębie istoty białej prawego płata czołowego. Nie obserwowano objawów zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Tym razem chłopiec nie wymagał wentylacji mechanicznej i został wypisany z zaleceniem stosowania flutykazonu, montelukastu, salbutamolu, antybiotyków oraz stopniowego zmniejszania dawek GKS. Dziecko było hospitalizowane przez 5 dni i nie wymagało mechanicznej wentylacji.

Cztery dni później u chłopca po przebudzeniu pojawił się kaszel, któremu towarzyszyło narastające przyspieszenie oddechu oraz sinica. Na RTG klatki piersiowej wykazano obustronne zagęszczenia śródmiąższowe. W badaniu snu stwierdzono epizody bezdechu obturacyjnego oraz ośrodkowego. Obserwowano także tachykardię zatokową o nieznanej przyczynie, która najczęściej pojawiała się rano oraz po południu. W nocy zastosowano wspomaganie wentylacji z dwufazowym dodatnim ciśnieniem w drogach oddechowych (bilevel positive airway pressure – BiPAP) i przekazano chłopca do tutejszego szpitala.

W wywiadzie stwierdzono przyrost masy ciała o około 8 kg w ciągu kilku miesięcy oraz znaczne zwiększenie łaknienia. Ojciec dziecka twierdził, że gdy chłopiec był zmęczony, „trochę bardziej włóczył lewą nogą”.

Wywiad chorobowy był obciążony – chłopiec chorował na astmę. Dziecko było wcześniakiem – urodziło się w 27. tygodniu ciąży, jednak okres noworodkowy przebiegał bez powikłań i nie stwierdzono znacznego upośledzenia czynności płuc. Dotychczas chłopiec nie wymagał wentylacji mechanicznej. Rodzinny wywiad chorobowy nie był obciążony.

Do momentu wystąpienia opisywanych dolegliwości dziecko rozwijało się prawidłowo – chłopiec mówił pełnymi zdaniami, znał kolory oraz umiał liczyć do 20. Rozwój motoryki dużej był prawidłowy.

W chwili przyjęcia do szpitala chłopiec był poddany sedacji i wentylowany mechanicznie. Masa ciała przekraczała wartości odpowiadające 95. centylowi, wzrost odpowiadał wartości 5. centyla, a obwód głowy – 80. centyla. Ciśnienie tętnicze wynosiło 109/72 mm Hg. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono cech dysmorfii ani zmian nerwowo-skórnych. Badanie płuc i serca nie wykazało nieprawidłowości. Brzuch był miękki, nie stwierdzono obecności guza lub powiększenia narządów wewnętrznych. Podczas badania neurologicznego reakcję źrenic oceniono na 2+, były równe, jednak z leniwą reakcją. Stwierdzono ograniczenie ruchu gałek ocznych w górę i w dół, chłopiec wodził wzrokiem w płaszczyźnie poziomej, a w skrajnych położeniach występował oczopląs. Stwierdzono także pływające ruchy gałek ocznych. Chłopiec spontanicznie otwierał i zamykał oczy, jednak siłę mięśni uznano za ograniczoną. W badaniu dna oka nie wykazano nieprawidłowości. Napięcie mięśniowe było prawidłowe, odruchy obustronnie oceniono na 1+. Stwierdzono dodatni objaw Babińskiego (paluchy skierowane w górę po podrażnieniu stopy). Z powodu sedacji trudno było ocenić siłę mięśniową.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post