Stosowanie indakaterolu z glikopironium, w porównaniu ze sto

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
Asystentka

Stosowanie indakaterolu z glikopironium, w porównaniu ze sto

Post autor: Asystentka »

Stosowanie indakaterolu z glikopironium, w porównaniu ze stosowaniem salmeterolu z flutykazonem, u chorych na POChP – badanie FLAME
Omówienie artykułu: Indacaterol-glycopyrronium versus salmeterol-fluticasone for COPD
J.A. Wedzicha i wsp.
The New England Journal of Medicine, 2016; 374: 2222–2234
Stosowanie indakaterolu z glikopironium, w porównaniu ze stosowaniem salmeterolu z flutykazonem, u chorych na POChP – badanie FLAME

Opracowały: Magdalena Koperny, Anna Bagińska, Karolina Moćko
Konsultowała: prof. dr hab. n. med. Ewa Niżankowska-Mogilnicka, II Katedra Chorób Wewnętrznych im. Prof. Andrzeja Szczeklika, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie

Skróty: CI – przedział ufności, DPI (dry powder inhaler) – inhalator suchego proszku, FEV1 – natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa, GCP – dobra praktyka kliniczna, GKS – glikokortykosteroid(y), HR – hazard względny, ITT – (analiza wyników w grupach wyodrębnionych) zgodnie z zaplanowanym leczeniem, NNT – number needed to treat, POChP – przewlekła obturacyjna choroba płuc, RCT – badanie z randomizacją, RR – ryzyko względne

Metodyka: RCT, próba podwójnie ślepa, podwójnie pozorowana; zmodyfikowana analiza ITT (obejmująca wszystkich chorych poddanych randomizacji, którzy otrzymali ≥1 dawkę leku oraz u których nie stwierdzono naruszenia zasad GCP). Autorzy badania założyli, że stosowanie indakaterolu łącznie z glikopironium jest nie mniej skuteczne (non-inferiority) niż stosowanie salmeterolu łącznie z flutykazonem, jeśli górna granica 95% CI dla hazardu względnego wystąpienia zaostrzeń POChP nie przekroczy 1,15.

Populacja: 3362 chorych na POChP w wieku ≥40 lat (wiek śr. 65 lat; mężczyźni 76%), którzy przebyli ≥1 zaostrzenie POChP wymagające stosowania GKS ogólnoustrojowo i/lub antybiotyku w ciągu 12 miesięcy przed włączeniem do badania, z FEV1 ≥25% i <60% (śr. 44%) wartości należnej po zastosowaniu leku rozkurczającego oskrzela; klasyfikacja chorych na POChP wg GOLD – grupa A (małe nasilenie objawów, małe ryzyko zaostrzeń) u 0,1%, grupa B (duże nasilenie objawów, małe ryzyko zaostrzeń) u 24%, grupa C (małe nasilenie objawów, duże ryzyko zaostrzeń) u 0,1%, grupa D (duże nasilenie objawów, duże ryzyko zaostrzeń) u 75%; stosowanie GKS wziewnych przed włączeniem do badania u 56%, aktualne palenie tytoniu u 40% chorych Interwencja: indakaterol DPI (110 µg 1 × dz.) i glikopironium DPI (50 µg 1 × dz.), przez 52 tyg.

Kontrola: salmeterol DPI (50 µg) i flutykazon DPI (500 µg) z jednego inhalatora 2 × dz., przez 52 tyg. Przez 4 tyg. przed randomizacją wszyscy chorzy otrzymywali wziewnie tiotropium w dawce 18 µg 1 × dz. Podczas trwania badania dozwolone było doraźne stosowanie salbutamolu wziewnie w dawce 100 µg.

Wyniki: p. tab. Stosowanie indakaterolu z glikopironium, w porównaniu ze stosowaniem salmeterolu z flutykazonem, wiązało się z poprawą FEV1 o 62 ml w stosunku do wartości wyjściowych.
cd..mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post