Ozymertynib w kolejnej linii leczenia raka gruczołowego płuc

Choroby nowotworowe, ich rozpoznawanie oraz leczenie.
Asystentka

Ozymertynib w kolejnej linii leczenia raka gruczołowego płuc

Post autor: Asystentka »

Ozymertynib w kolejnej linii leczenia raka gruczołowego płuca po niepowodzeniu TKI EGFR chorej z przerzutami do ośrodkowego układu nerwowego.

Rak płuca jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym w Polsce i na świecie. W 2014 r. zarejestrowano w Polsce 22 003 nowych zachorowań, w tym 7 322 przypadków u kobiet [1]. Większość przypadków raka płuca rozpoznaje się w zaawansowanym stadium, a leczenie ma zazwyczaj charakter paliatywny [2]. Rokowanie w zaawansowanym raku płuca pozostaje złe. W roku 2014 odnotowano w Polsce 23 176 zgonów z powodu raka płuca, a przeżycia 5-letnie wynoszą około 10-15% [1].

Wprowadzenie metod leczenia ukierunkowanego molekularnie w oparciu o profil molekularny niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP), takich jak inhibitory kinazy tyrozynowej receptora naskórkowego czynnika wzrostu (TKI EGFR), pozwoliło na uzyskiwanie wyższego odsetka odpowiedzi obiektywnych, dłuższego czasu wolnego od progresji oraz korzystniejszego profilu tolerancji leczenia w porównaniu do chemioterapii cytotoksycznej [3-14].

W badaniach nad mechanizmami oporności na leczenie TKI EGFR wykazano, że w 50-60% przypadków przyczyną nabytej oporności na leczenie TKI EGFR I i II generacji jest wystąpienie mutacji T790M w egzonie 20 genu kodującego EGFR [15-21]. W 2016 roku dopuszczono do obrotu w Unii Europejskiej ozymertynib, nieodwracalny inhibitor kinazy tyrozynowej EGFR, wskazany do leczenia chorych na zaawansowanego NDRP z obecną mutacją oporności T790M [22].

Przedstawiono przypadek chorej na pierwotnie rozsianego NDRP z mutacją aktywującą w EGFR, u której w trakcie kolejnej linii leczenia systemowego wykryto mutację T790M i włączono leczenie ozymertynibem.

Opis przypadku
Chora lat 60 w momencie rozpoznania, z dziesięcioletnim wywiadem palenia papierosów, bez obciążeń internistycznych, w kwietniu 2014 roku została przyjęta do rejonowego oddziału neurologicznego z powodu zawrotów głowy i zaburzeń równowagi.

W trakcie diagnostyki stwierdzono cztery zmiany ogniskowe w obrębie mózgowia o charakterze zmian przerzutowych na podstawie badania rezonansu magnetycznego (MR), oraz guz wnęki prawego płuca, bez zajęcia węzłów chłonnych śródpiersia w ocenie tomografią komputerową (KT).

Chora została skonsultowana w Centrum Onkologii w Warszawie w maju 2014 roku. Klinicznie pacjentka była w stanie ogólnym i neurologicznym dobrym. W maju 2014 roku przeprowadzono paliatywną radioterapię na obszar ośrodkowego układu nerwowego (OUN) do dawki 2000 cGy, bez powikłań. W czerwcu 2014 roku wykonano punkcję cienkoigłową guza płuca prawego ustalając rozpoznanie raka gruczołowego płuca. Od lipca do października 2014 roku chora otrzymała chemioterapię w schemacie karboplatyna (AUC 6 dzień 1) i winorelbina (30 mg/m2 dzień 1 i 8), cykle podawane co 3 tygodnie. W trakcie chemioterapii oznaczono status mutacji w genie kodującym EGFR. Wykryto mutację aktywującą L858R w egzonie 21 genu EGFR. Ponieważ uzyskano częściową regresją radiologiczną w obrębie klatki piersiowej w ocenie KT oraz w obrębie OUN w ocenie MR, chemioterapię kontynuowano. Chora otrzymała pięć cykli leczenia z dobrą tolerancją subiektywną i hematologiczną.

W kontrolnej KT klatki piersiowej w lutym 2015 roku stwierdzono progresję w zakresie guza płuca, przy utrzymującej się remisji w OUN. Od lutego 2015 roku chora otrzymywała erlotynib w dawce 150 mg/dobę jako 2-gą linię leczenia systemowego z dobrą tolerancją. W październiku 2015 roku stwierdzono w ocenie KT klatki piersiowej obiektywną progresję i zakończono leczenie erlotynibem.

Od grudnia 2015 roku chora została zakwalifikowana do badania klinicznego, w ramach którego otrzymała pemetreksed w dawce 500 mg/m2 d1 co 21 dni oraz preparat o akronimie Th-302/placebo. Po dwóch cyklach leczenia, w pierwszej ocenie KT w styczniu 2016 roku stwierdzono dalszą obiektywną progresję. Chorą zakwalifikowano do paliatywnej radioterapii na obszar klatki piersiowej (2000 cGy w 5 frakcjach po 400 cGy) w lutym 2016 roku.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post