Jakie zabiegi fizjoterapeutyczne są wskazane do przeprowadze

Rehabilitacja: osób z uszkodzonym słuchem, pulmonologiczna, psychiatryczna, wirtualna rehabilitacja – innowacyjna metoda rehabilitacji z wykorzystaniem technologii komputerowych, fizjoterapia, zabiegi usprawniające
Asystentka

Jakie zabiegi fizjoterapeutyczne są wskazane do przeprowadze

Post autor: Asystentka »

Jakie zabiegi fizjoterapeutyczne są wskazane do przeprowadzenia u chorego ze zmianami zwyrodnieniowymi stawu biodrowego? Jak często powtarzać rehabilitację u takiego pacjenta?

Fizjoterapia w ChZS powinna zmierzać do polepszenia ukrwienia tkanek, a także wzmocnienia mięśni.
W początkowym okresie ChZS biodrowych, przy niewielkich dolegliwościach bólowych, podstawą fizjoterapii są ćwiczenia zwiększające siłę mięśniową, poprawiające zakres ruchu w stawie, zapobiegające przykurczom oraz poprawiające ogólną wydolność (aerobowe).
Fizjoterapia jest leczeniem pierwszego rzutu w początkowych etapach choroby zwyrodnieniowej. W rekomendacjach ACR z 2012 roku dotyczących postępowania niefarmakologicznego w ChZS biodrowych jako zalecenia silne wskazano: ćwiczenia aerobowe i/lub wzmacniające nadzorowane przez terapeutę, ćwiczenia w wodzie oraz zmniejszenie masy ciała. Do zaleceń słabych zaliczono: udział w programach samopomocy pacjentów, terapię manualną w połączeniu z ćwiczeniami nadzorowanymi, interwencje psychologiczne, termoterapię, sprzęt wspomagający chodzenie.
Odtworzenie zakresu ruchu biernego można uzyskać przez zastosowanie ćwiczeń na szynie CPM (continuous passive motion), ćwiczeń czynno-biernych prowadzonych przez fizjoterapeutę lub ćwiczeń w warunkach odciążenia (np. uniwersalny gabinet usprawniania leczniczego [UGUL], śliskie powierzchnie, wrotki), wyciągi w osi szyjki kości udowej wykonywane w systemie bloczkowo-ciężarkowym lub przez fizjoterapeutę – odciążają powierzchnie stawowe i pozwalają na lepsze ich odżywienie.
Poizometryczna relaksacja skróconych grup mięśniowych (zginacze biodra, rotatory zewnętrzne, grupa kulszowo-goleniowa) oraz zabiegi manualne na stawach krzyżowo-biodrowych pozwalają na odwrócenie zaburzeń statyki miednicy. Wzmocnienie mięśni pośladkowych i napinacza powięzi szerokiej poprawia stereotyp chodu. Korzystnym środowiskiem do ćwiczeń jest woda – podnosi temperaturę powierzchni ciała, co poprawia ukrwienie. W wodzie można uzyskać odciążenie stawów, a przez przyspieszenie wykonywanego ruchu – jednolity opór. Dzięki sile wyporu możliwe jest chodzenie bez kul.
Częstotliwość fizjoterapii, intensywność i rodzaj ćwiczeń zależy od okresu choroby, oczekiwań i możliwości pacjenta. Zalecane są techniki aktywne, włączające chorego w proces leczenia. Fizykoterapia pełni rolę wspomagającą, przygotowującą do ćwiczeń (poprzez zmniejszenie bólu, poprawę ukrwienia tkanek, rozluźnienie mięśni). W związku z budową anatomiczną stawu biodrowego możliwości fizykoterapii są ograniczone, podobnie jak zdolności penetracyjne energii stosowanej do wprowadzania leków (jonoforeza, fonoforeza) czy hamowania stanu zapalnego. Najsilniejszy efekt terapeutyczny uzyskuje się przy zastosowaniu diatermii krótkofalowej, terapulsu, magnetoterapii lub krioterapii ogólnoustrojowej. Oczywiście na każdym etapie choroby zwyrodnieniowej (przed endoprotezoplastyką) można zastosować wszystkie metody fizykoterapii przy uwzględnieniu ewentualnych przeciwwskazań występujących u chorego. Pacjent powinien codziennie ćwiczyć samodzielnie w domu. Efekty ćwiczeń, systematyczność ich wykonywania, motywacja do ćwiczeń są lepsze, gdy pacjent pozostaje w kontakcie z fizjoterapeutą, przy czym nie musi to być kontakt bezpośredni, ale np. telefoniczny. Korzystne jest powtarzanie fizjoterapii ambulatoryjnie lub na oddziale dziennym 1–2 razy w roku, w celu modyfikacji, korygowania i nadzorowania ćwiczeń przez fizjoterapeutę. Ważną rolę w motywowaniu pacjentów do utrzymywania aktywności ruchowej odgrywają różne formy ćwiczeń grupowych. Fizykoterapia zalecana jest w okresie zaostrzenia dolegliwości bólowych.
Intensywny cykl fizjoterapii ambulatoryjnej lub na oddziale dziennym zalecany jest przed planowanym zabiegiem endoprotezoplastyki: ćwiczenia oddechowe, wzmacniające mięśnie obręczy biodrowej, brzucha, obręczy barkowej, doskonalenie chodu z kulami, odciążania chorej kończyny, ćwiczenia zapobiegające powikłaniom zakrzepowym, nauka wstawania z łóżka.
W okresie bezpośrednio poprzedzającym endoprotezoplastykę nie zaleca się ćwiczeń grupowych, w wodzie, krioterapii ogólnoustrojowej (ryzyko ewentualnej infekcji) oraz fizykoterapii (przekrwienie tkanek, ryzyko krwawienia). Należy pamiętać o zaleceniu zmniejszenia masy ciała.
źródło: mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post