Leczenie protetyczne przy braku zębów mlecznych lub stałych

Choroby, leczenie zębów, przyzębia, języka, błony śluzowej, tkanek jamy ustnej, stawu skroniowo-żuchwowego.
admin. med.

Leczenie protetyczne przy braku zębów mlecznych lub stałych

Post autor: admin. med. »

Leczenie protetyczne przy braku zębów mlecznych lub stałych(w hipodoncji)
Hipodoncja to stan wrodzonego braku części zawiązków zębowych, przez co występują braki zębowe w uzębieniu mlecznym oraz stałym. Szacuje się, że przypadłość ta dotyczy około 5,5% populacji ludzkiej. Najczęściej występuje brak zębów siecznych bocznych górnych. Hipodoncja częściej pojawia się u kobiet, niż u mężczyzn, może towarzyszyć ponad 120 zespołom schorzeniom genetycznym, takich jak zespół Downa i dysplazja ektodermalna – największy odsetek hipodoncji występuje w dysplazji ektodermalnej związanej z chromosomem X, ale może ona także występować samodzielnie. Braki zębowe mogą dotyczyć zarówno jednego zęba, jak i większej ich ilości. Niewystępowanie zawiązków lub wyrzniętych zębów trzonowych trzecich nie jest zaliczane do hipodoncji. Odmianą hipodoncji jest oligodoncja, czyli wrodzone niewystępowanie zawiązków 6 lub więcej zębów stałych, szacuje się, że występuje ona u 0,14% białej populacji. U osób z hipodoncją często występuje także mikrodoncja, czyli obecność miniaturowych zębów o zachowanej strukturze anatomicznej zębów prawidłowych. Dodatkowo, u osób z hipodoncją częściej niż w populacji nią nie dotkniętej notowane są przypadki taurodontyzmu – pionowego powiększenia komory zęba trzonowego kosztem długości korzenia zęba.
Leczenie protetyczne pacjentów z hipodoncją uzależnione jest od ilości brakujących zębów oraz ich umiejscowienia. Zdarza się, że leczenie takie nie jest konieczne, ponieważ luka została już wcześniej zastąpiona przez przesuwające się zęby. Leczenie w przypadku braku większej ilości zębów, który istotnie wpływa nie tylko na estetykę i poczucie własnej wartości pacjenta, ale także na funkcjonowanie narządu żucia zależne jest w dużej mierze od wieku pacjenta – inaczej leczona jest hipodoncja gdy pacjent posiada wyłącznie zęby mleczne, inaczej w czasie posiadania uzębienia mieszanego oraz stałego. Leczeniu protetycznemu często towarzyszy także leczenie ortodontyczne.
Terapia hipodoncji obejmuje oprócz protetyki także utrzymywanie pozostałych zębów w stanie zdrowia, poprzez leczenie zachowawcze, fluoryzację i lakowanie zębów, zmianę nawyków dietetycznych i instruktaż higieniczny. W zespołach chorobowych, w których oprócz hipodoncji obecna jest kserostomia stosowana jest sztuczna ślina w celu zwiększenia wypłukiwania resztek pokarmowych i zapobiegania próchnicy, infekcjom grzybiczym oraz przykremu uczuciu suchości w ustach.
Leczenie protetyczne zaczyna się u osób z objawami hipodoncji przy uzębieniu mlecznym po wyrznięciu się zębów, czyli przed 6. rokiem życia. Ze względu na konieczność poprawienia funkcji żucia oraz czynniki psychologiczne korzysta się z protez ruchomych. Ze względu na rozwój kości czaszki u dzieci konieczne jest regularne dostosowywanie ich do zmian zachodzących w organizmie, tak aby zachowanie prawidłowego funkcjonowania protezy nie było zakłócane. U dzieci u których wyrostki zębodołowe nie są wystarczająco rozwinięte ciężko jest utrzymać właściwą retencję i stabilność protezy. Dzieci u których stosowane są protezy potrzebują czasu do zaadaptowania się do nowych warunków, zwykle istnieje także konieczność ograniczeń dietetycznych, ponadto czynność mowy może być przez jakiś czas zakłócana. Przed rozpoczęciem takiego leczenia konieczne jest poinformowanie rodziców/opiekunów dziecka o konieczności dopasowywania kształtu protezy i jej podścielania lub też jej wymiany na nową, co wiąże się z regularnymi wizytami kontrolnymi oraz kosztami.
W okresie uzębienia mieszanego, wiek od 7 do 12 lat, stosowane są kompozytowe nadbudowy koron zębów stałych dotkniętych mikrodoncją, a także startych koron zębów mlecznych – zabiegi te mają na celu zapewnienie lepszej estetyki, co istotnie wpływa na samoocenę pacjenta. Nadbudowy są często stosowane do zamykania diastem, w przypadku, gdy nie jest możliwe zamknięcie ich za pomocą materiału kompozytowego zachodzi konieczność leczenia ortodontycznego w celu utrzymania odpowiednich przestrzeni do leczenia protetycznego w przyszłości, gdy pacjent będzie posiadał uzębienie stałe, a rozwój kości twarzoczaszki zostanie zakończony. Oprócz nadbudowy koron zębów kompozytami stosowane są podobnie, jak w wypadku zębów mlecznych protezy ruchome.
W wieku około 12 lat, gdy wymiana uzębienia mlecznego na stałe zostaje zwykle zakończona zalecane jest najpierw leczenie ortodontyczne, w celu uzyskania odpowiedniej przestrzeni dla konstrukcji protetycznych. Kolejnym krokiem jest umieszczenie adhezyjnych mostów protetycznych związanych żywicami kompozytowymi do obecnych zębów – ten rodzaj leczenia dostępny jest w przypadku luk nie większych niż brak jednego zęba oraz obecności odpowiednio stabilnych filarów. Zaletą takiego leczenia w stosunku do mostów tradycyjnych jest mniejsza inwazyjność – nie ma konieczności szlifowania zębów filarowych pod korony, na których musiałby się oprzeć most tradycyjny. Ponadto brak konieczności szlifowania zęba pod koronę mostu tradycyjnego jest korzystny ze względu na większe ryzyko oparzenia miazgi u osób w wieku 12-16 lat niż w przypadku osób w starszym wieku, co am związek z dojrzewaniem miazgi i zmianą rozmiarów komory. W ciężkich przypadkach hipodoncji stosuje się protezy typu overdenture – uzupełnienia ruchome oparte na zębach własnych pacjenta, przenoszące siły żucia na ozębną. Zaletami stosowania tego typu protez jest poprawa retencji i stabilności oraz zapewnienie propriocepcji (poczucia orientacji części własnego ciała). Ponadto łączniki stosowane w mostach pozwalają utrzymać właściwy stan kości wyrostka zębodołowego, poprzez hamowanie jego zaniku dzięki oddziaływaniu sił żucia przez ozębną i przenoszenie ich z niej na kość. U osób u których występuje mikrodoncja oraz inne niedorozwoje tkanek zębów stosowane są podobnie jak we wcześniejszych latach nadbudowy kompozytowe. Jeśli hipoplazja jest mocno zaawansowana, to taki rodzaj odbudowy może okazać się trudny lub wręcz niemożliwy do zrealizowania. W niektórych przypadkach konieczne jest także przeprowadzenie ekstrakcji zębów, zakłócających wyrzynanie się innym zębom. Zabiegi te są rozważane z punktu widzenia korzyści dla pacjenta w przyszłości w postaci poprawy funkcji żucia przy zastosowaniu konstrukcji protetycznych oraz lepszej estetyki.
W wieku 16-20 lat, gdy większość rozwoju struktur twarzoczaszki zostaje zakończona, proponowane jest leczenie za pomocą wstawienia pojedynczych implantów zębowych przy małych brakach, lub też większej ilości implantów przy większych lukach i i oparcia na nich konstrukcji protetycznych, głównie mostów. Oprócz mostów stosowane są także protezy typu overdenture oparte na implantach uzębieniu własnym. Wstawienie wszczepów zębowych może nastąpić jedynie w wypadku sprzyjających warunków w jamie ustnej tj. odpowiedniej grubości i gęstości kości wyrostka zębodołowego, utrzymywaniu przez pacjenta rygorystycznej higieny oraz braku przeciwwskazań układowych. Jeżeli ilość i jakość kości jest nieodpowiednia istnieje możliwość jej augmentacji, głównie poprzez jej podsypywanie materiałem kościozastępczym oraz stymulację wzrostu komórek kostnych. U pacjentów, u których występują zaawansowane deformacje kości czaszki proponowana jest chirurgia szczękowo-twarzowa wraz z rehabilitacją ortodontyczną, dopiero po ich zakończeniu możliwe jest leczenie protetyczne.
U dorosłych pacjentów, u których terapia hipodoncji nie została we wcześniej wdrożona lub została porzucona leczenie jest zwykle trudniejsze. Wynika to z braku wcześniejszego zaplanowania utrzymania przestrzeni dla uzupełnień protetycznych oraz dużych nieprawidłowości w zgryzie. W przypadku niewielkich braków zębowych proponowane są mosty adhezyjne lub wszczepienie implantów, o ile warunki panujące w jamie ustnej są odpowiednie. Jeżeli braki są bardziej rozległe rozwiązaniem mogą być mosty protetyczne oparte na własnych zębach lub implantach oraz protezy zębowe.
źródło: protetyka.eu
mpire

Re: Leczenie protetyczne przy braku zębów mlecznych lub stałych

Post autor: mpire »

Na pewno dobrze jest zdecydować się na implanty zębowe. Odpowiednio wykonane implanty stomatologiczne są nie do odróżnienia z zębami - dlatego tak warto zdecydować się na ich wszczepienie w przypadku braku części zębów.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post