dr n. biol. Danuta Fedak
Katedra Biochemii Klinicznej Collegium Medicum UJ w Krakowie
Pytanie nadesłane na stronę Medycyna Praktyczna - Reumatologia - serwis dla lekarzy
Proszę o wyjaśnienie jaka jest rola witaminy K2, reklamowanej do leczenia osteoporozy, a nieobecnej w zaleceniach medycznych.
Odpowiedź eksperta
dr n. biol. Danuta Fedak
Katedra Biochemii Klinicznej Collegium Medicum UJ w Krakowie
W leczeniu osteoporozy obok leczenia farmakologicznego zaleca się stosowanie suplementacji wapnia i witaminy D. Dodatkowe spożywanie witaminy K2 ma na celu uniknięcie tzw. „paradoksu wapniowego”. Utrzymujący się niedobór wapnia może wprawdzie prowadzić do utraty wapnia z tkanki kostnej i w konsekwencji do osteoporozy, ale suplememtacja wapnia w celu zwiększenia jego zawartości w organizmie (szczególnie u osób w starszym wieku, o zmniejszonej aktywności anabolicznej tkanki kostnej) nie gwarantuje prawidłowego wbudowywania tego pierwiastka do tkanki kostnej i dodatkowo może skutkować powstawaniem zwapnień tkanek pozakostnych, w szczególności w ścianie naczyniowej. Zjawisko to nazwano „paradoksem wapniowym”, czyli nieprawidłową dystrybucją tego pierwiastka w kościach i tkankach pozakostnych. Przedstawioną sytuację potwierdzają wyniki badań klinicznych i metaanaliz, które wykazały, że wzmożone spożywanie wapnia w postaci suplementów może być związane z przyspieszonym odkładaniem się wapnia w ścianach naczyń krwionośnych i tym samym zwiększaniem ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Pionierami w badaniach nad rolą witaminy K2 w układzie kostnym i naczyniowym byli naukowcy z Japonii, a w Europie –z Uniwersytetu w Maastricht z ośrodkiem badawczym pierwotnie Vita K Research, obecnie VitaK Innovation in Life Science (vitaK.com).
Winą za występujący paradoks wapniowy obarcza się powszechny w populacji niedobór witaminy K2. Prawidłowa dystrybucja wapnia w organizmie zależy od dostępności i aktywności biologicznej wielu białek, z których dwa: osteokalcyna (OC) i białko macierzy pozakomórkowej (matrix Gla protein - MGP) odgrywają najważniejszą rolę. Produkowana przez osteoblasty osteokalcyna jest czynnikiem warunkującym prawidłową mineralizację kostną, wychwytując wapń z krążenia i uczestnicząc we wiązaniu tego pierwiastka w strukturę hydroksyapatytu. Natomiast, występujące w chrząstce i tkankach miękkich (np. w ścianie naczyń krwionośnych) MGP jest najsilniejszym inhibitorem powstawania zwapnień tkanek pozakostnych, w szczególności: ściany naczyń krwionośnych, chrząstki, czy włókien elastycznych skóry. Obydwa białka należą do tzw. białek Gla, czyli białek, które do pełnej swojej aktywności biologicznej wymagają modyfikacji potranslacyjnej polegającej na γ-karboksylacji kwasu glutaminowego (zależnej od witaminy K2), tego samego procesu, który uaktywnia czynniki krzepnięcia: II, VII, IX, X, oraz białka C, S i Z (zależnie od witaminy K). Przyłączenie dodatkowej grupy karboksylowej do reszt kwasu glutaminowego nadaje białkom silną zdolność wiązania wapnia i wówczas aktywna osteokalcyna (zawierająca 3 reszty Gla) może zwiększać mineralizację kostną, a aktywne MGP (zawiera 5 reszt Gla), tworząc kompleksy z wapniem uniemożliwiać jego krystalizację w ścianie naczyń tętniczych i innych tkankach miękkich. Podkreśla się fakt, że tylko w pełni γ-karboksylowane osteokalcyna i MGP pełnią swoją funkcję biologiczną i dlatego w nieobecności (niedoborze) witaminy K2 dochodzi do zaburzonej mineralizacji tkanki kostnej oraz kalcyfikacji naczyń.
Zdolność aktywacji białek Gla czyni witaminę K2 ważnym elementem homeostazy tkanki kostnej i naczyniowej. Badania kliniczne wykazały, że jednoczesna suplementacja witamin D i K2 poprawia własności elastyczne naczyń u kobiet po menopauzie, a ponadto działa prewencyjnie w odniesieniu do osteoporozy i złamań, zwiększając gęstość mineralną i wytrzymałość kości. Wykazano, że dzienna dawka 180 µg witaminy K2 w postaci MK-7 (menachinon izolowany z natto) jest wystarczająca do osiągnięcia skutków klinicznych oraz, że osiągnięcie klinicznie istotnej poprawy wymaga co najmniej 2-letniej suplementacji.
Nie znane są skutki przedawkowania i niekorzystne działania niepożądane witaminy K2. Natomiast silnym przeciwwskazaniem do stosowania witaminy K2 jest przyjmowanie przez pacjenta leków przeciwzakrzepowych będących pochodnymi kumaryny (antagoniści wit. K - acenokumarol, warfaryna). Ponieważ witamina K2 również uczestniczy w procesie γ-karboksylacji czynników krzepnięcia, to jednoczesne stosowanie witaminy K2 i acenokumarolu lub warfaryny znosi właściwości terapeutyczne leków przeciwzakrzepowych.
źródło: mp.pl
Rola witaminy K2 w leczeniu osteoporozy
-
- Podobne tematy
- Odpowiedzi
- Odsłony
- Ostatni post
-
-
Agawa niebieska pomaga w leczeniu osteoporozy
autor: admin. med. » 19 kwie 2016, o 10:39 » w Co ciekawego w świecie służby zdrowia - 0 Odpowiedzi
- 1037 Odsłony
-
Ostatni post autor: admin. med.
19 kwie 2016, o 10:39
-
-
-
Fizjoterapia i balneoterapia w leczeniu rehabilitacyjnym osteoporozy
autor: admin. med. » 28 mar 2016, o 07:12 » w Rehabilitacja medyczna – usprawnianie osób niepełnosprawnych - 0 Odpowiedzi
- 1098 Odsłony
-
Ostatni post autor: admin. med.
28 mar 2016, o 07:12
-
-
-
VITRUM Calcium 1250 + Vit. D3 w leczeniu osteoporozy
autor: admin. med. » 1 lut 2016, o 15:02 » w Leki bez recepty (OTC) oraz na receptę (RX) Interakcje, wskazania, przeciwwskazania, zabronione - 0 Odpowiedzi
- 1192 Odsłony
-
Ostatni post autor: admin. med.
1 lut 2016, o 15:02
-
-
-
Rola glikokortykosteroidów donosowych w leczeniu przewlekłeg
autor: Asystentka » 12 kwie 2017, o 10:18 » w Laryngologia - Otorynolaryngologia - 0 Odpowiedzi
- 1167 Odsłony
-
Ostatni post autor: Asystentka
12 kwie 2017, o 10:18
-
-
-
Rola leków przeciwcholinergicznych we współczesnym leczeniu
autor: admin. med. » 17 maja 2016, o 08:34 » w Co ciekawego w świecie służby zdrowia - 0 Odpowiedzi
- 981 Odsłony
-
Ostatni post autor: admin. med.
17 maja 2016, o 08:34
-