Test na Chlamydiozę

Testy na rożne choroby do samodzielnego wykonania. Testy laboratoryjne.
Asystentka

Test na Chlamydiozę

Post autor: Asystentka »

Chlamydioza obok zakażenia rzeżączką i rzęsistkowicą zalicza się do jednej z najczęściej przenoszonych drogą płciową chorób. Wywołuje ją wewnątrzkomórkowa bakteria Chlamydia trachomatis. W wielu krajach, również w Polsce, chlamydioza nadal pozostaje najczęstszą przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej. Nierzadko chalmydioza idzie w parze z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, szczególnie z rzeżączką oraz ureaplazmą i mykoplazmozą. Główną drogą zakażenia są kontakty płciowe (dopochwowy, oralny, analny), szczególnie przygodne. Znacznie rzadziej do zakażenia dochodzi poprzez kontakty pośrednie, mianowicie poprzez używanie tych samych ręczników lub innych środków higieny osobistej (pościel, bielizna).

U kobiet choroba doprowadza do zapalenia szyjki macicy i/lub cewki moczowej. Uważa się, że nawet 40% zapaleń szyjki macicy jest wywołane przez Chlamydia trachomatis. Należy podkreślić, iż u ponad 50% zakażonych pacjentek choroba nie daje żadnych niepokojących objawów. Na rozpoznanie chlamydiozy może naprowadzić stwierdzone przez ginekologa śluzowo-ropna wydzielina w ujściu zewnętrznym szyjki oraz przerosła forma ektopii nabłonka. W przypadku objawowego przebiegu choroby symptomy są podobne do występujących w przypadku innych chorób przenoszonych drogą płciową (miernie nasilone upławy, krwawienia w trakcie i pomiędzy miesiączkami, świąd i szczypanie w cewce moczowej). Nieleczona chlamydioza u kobiet doprowadza do zapalenia błony śluzowej macicy, zapalenia przydatków, zapalenia tkanki okołowątrobowej oraz zapalenia gruczołów Skenego i Bartholina, zespołu Reitera. Te groźne powikłania doprowadzają do rozwoju bezpłodności.

U mężczyzn zakażenie przebiega pod postacią nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej. Uważa się, że chlamydie są odpowiedzialne nawet za 80% tych zakażeń. Po okresie wylęgania wynoszącym od tygodnia do trzech tygodni pojawia się śluzowy, wodnisty, śluzowo ropny bądź ropny wyciek z cewki moczowej oraz objawy świadczące o zapaleniu błony śluzowej cewki moczowej. Należą do nich pieczenie lub szczypanie w cewce moczowej, dyskomfort bądź ból podczas oddawania moczu, uczucie szczypania, mrowienia lub pieczenia u ujściu zewnętrznym cewki. W wielu przypadkach choroba nie daje żadnych oznak. Nieleczona chlamydioza u mężczyzn doprowadza między innymi do zapalenia najądrzy, zapalenia gruczołu krokowego i zespołu Reitera, wówczas istnieje ryzyko rozwoju bezpłodności.

Rzadziej u dorosłych zakażenie obejmuje gardło, odbyt czy spojówki. Ponadto u noworodków choroba może prowadzić do zapalenia płuc i ucha środkowego. W niektórych przypadkach zmiany na sromie oraz żołędzi i napletku (wykwity obrączkowate) mogą wskazywać na chlamydiozę.

Diagnostyka laboratoryjna chlamydiozy obejmuje wiele metod, między innymi hodowlę komórek, metodę immunoenzymatyczną oraz metodę bezpośredniej fluorescencji. Ze względu na niską czułość i swoistość powyższe metody zostały szybko wyparte poprzez najnowszą generację testów opartych na wykrywaniu materiału genetycznego bakterii za pomocą reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Przewaga PCR jest jednoznaczna- czułość i swoistość testu wynosi ponad 99%, a metoda pozwala na wykrycie bardzo małej liczby bakterii- teoretycznie nawet jednej. U kobiet materiał potrzebny do badania uzyskuje się podczas pobrania wymazu z szyjki macicy i/lub cewki moczowej, u mężczyzn wymaz pobiera się z cewki moczowej. Inną możliwością jest wykonanie badania z pierwszych 15-20 ml porannego moczu. W przypadku chlamydiozy gardła, odbytu czy spojówek materiał również pobiera się za pomocą wymazu z odpowiednich miejsc.
Załączniki
chlamydioza.jpg
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post