Zabieg usunięcia nadżerki a współżycie

Profilaktyką, choroby żeńskiego układu płciowego, zaburzenia miesiączkowania, antykoncepcja hormonalna, mechaniczna, naturalna, ciąża, niepłodność, nowotwory narządów rodnych, porady intymne
admin. med.

Zabieg usunięcia nadżerki a współżycie

Post autor: admin. med. »

Kiedy rozpocząć współżycie po zabiegu elektrokonizacji?

Stwierdzenia przez lekarza zmiany na szyjce macicy o charakterze nadżerki lub dysplazji budzi u większości kobiet mniejszy lub większy niepokój emocjonalny. Część pacjentek zdecyduje się na natychmiastowe podjęcie działań leczniczych mających na celu poprawę dobrostanu szyjki. Wybór najlepszej opcji terapeutycznej służącej do leczenia zmian na szyjce macicy zależy od wyniku badania cytologicznego, kolposkopowego lub histopatologicznego, rozległości zmiany i jej etiopatogenezy, wieku pacjentki i wywiadu położniczego.

U nieródek preferuje sie metody wyczekujące (obserwacja i kontrolne rozmazy cytologiczne), zachowawcze (koagulacja chemiczna, lokalna estrogenoterapia, gałki p/zapalne) lub zabiegowe (niedestrukcyjne) do których zalicza się krioterapię lub waporyzację energią lasera. Tylko w szczególnych sytuacjach wykonuje się zabiegi bardziej inwazyjne jak chirurgiczną konizację stożkową lub elektrokonizację. Zazwyczaj dotyczy to pacjentek, które już rodziły dzieci.

Najczęściej wykonywanym zabiegiem operacyjnym jest elektrokonizacja, zwana przez większość kobiet „wypalanką”. Procedura ta wykonywana jest w krótkotrwałym znieczuleniu ogólnym. Lekarz pobiera wycinki z tarczy części pochwowej oraz wykonuje biopsje rysową kanału szyjki macicy. Uzyskane tkanki poddawana są następnie ocenie histopatologicznej. Przy pomocy elektrycznej pętli w kształcie trójkąta, wprowadzonej do kanału szyjki macicy, lekarz dokonując pełnego obrotu o 360o, wycina się fragment szyjki w kształcie walca. Końcowym etapem zabiegu jest opracowanie chirurgiczne pozostałej powierzchni szyjki macicy pętlą lub kulką elektryczną. Po kontroli hemostazy lekarz zakłada na szyjkę macicy opatrunek.

Pierwszy etap leczenia, trwający zazwyczaj od 3 do 5 minut pacjentka ma poza sobą.
Następnym etapem procesu leczenia jest prawidłowe gojenie szyjki. Na powierzchni operowanej tarczy części pochwowej zachodzą procesy regeneracyjno-naprawcze a powierzchnia rany pokrywa się ziarniną. Tkanka ta jest niezwykle krucha i często w okresie gojenia dochodzi do jej częściowego oddzielenia, co jest przyczyną krwawienia z dróg rodnych, zazwyczaj po 7-14 dniach od zabiegu. Ten objaw często niepokoi operowane kobiety. W tym okresie z obrzeża rany zaczyna napełzać prawidłowy nabłonek wielowarstwowy pochwy a proces epitelializacji (pokrycia nabłonkiem powierzchni rany) szyjki macicy trwa zazwyczaj 28-56 dni. Po tym okresie szyjka macicy u większości kobiet jest wygojona.

Pacjentki często zadają pytania dotyczące okresu wstrzemięźliwości seksualnej po zabiegu elektrokonizacji. Ich niepokój budzi również charakter wydzieliny, którą obserwują przez kilkanaście-kilkadziesiąt dni na wkładce higienicznej. Jej kolor i zapach może powodować znaczny dyskomfort i poczucie skrępowania a niekiedy jest ona doskonałą pożywką dla drobnoustrojów patogennych. W takim wypadku warto rozważyć profilaktyczne zastosowanie doustnych probiotyków ginekologicznych wspomagających naturalne mechanizmy obronne pochwy.

O czasie rozpoczęcia współżycia decyduje kobieta. Odczucie pełnego komfortu w zakresie miejsc intymnych jest sygnałem do podjęcia na nowo aktywności seksualnej.
Zbliżenia intymne partnerów mogą mieć miejsce nawet we wczesnym okresie rehabilitacji pozabiegowej pod warunkiem, że w ich trakcie nie dochodzi do immisji prącia. Partnerzy muszą się bowiem liczyć z sytuacją, w której głębokie ruchy frykcyjne prącia powodują mechaniczne uszkodzenie kruchej ziarniny pokrywającej świeżą ranę na szyjce macicy.

Konsekwencją takiego urazu może być niepokojące a niekiedy obfite krwawienie z dróg rodnych wymagające zazwyczaj założenia opatrunku koagulującego a niekiedy założenia szwów hemostatycznych. Z tego względu w okresie rehabilitacji pozabiegowej zaleca się co najmniej 3-4 tygodnie „urlopu małżeńskiego” ze wskazaniem, by współżycie rozpocząć 7-14 dni po zakończeniu następnego krwawienia miesiączkowego.

Alternatywą dla niektórych par są techniki seksualne, w których dochodzi do tzw. stosunku przedsionkowego lub immisja prącia jest płytka. Ale i w tym ostatnim przypadku rozsądnie jest odczekać przynajmniej kilkanaście dni oraz dodatkowo zabezpieczyć się przed drażniącym działaniem nasienia prezerwatywą.

W przypadku kobiet leczonych zachowawczo lub przy pomocy technik opartych na zamrożeniu powierzchownej warstwy nabłonka szyjki macicy nie istnieją jakieś szczególne zalecenia dotyczące konieczności powstrzymywania się od współżycia. Decyduje pacjentka. W przypadku krioterapii uciążliwym następstwem leczenia może być wzmożona ilość wodnistej wydzieliny z pochwy, która może powodować problemy natury higienicznej.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post