Uczulenie,alergia na roztocza kurzu

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
admin. med.

Uczulenie,alergia na roztocza kurzu

Post autor: admin. med. »

Najsilniejsze objawy kliniczne alergii na roztocze kurzu domowego występują w okresie jesienno-zimowym. Pojawienie się kataru, kichania, świądu i niedrożności nosa w czasie sprzątania, zamiatania czy odkurzania może sugerować obecność nadwrażliwości na alergeny roztoczy kurzu domowego.
Co to są roztocze?


Prawidłowa nazwa to roztocze (pajęczaki), nie roztocza.
Roztocza to rośliny cudzożywne (saprofity).
Roztocze to drobne pajęczaki, o wymiarach od kilkuset mikrometrów do 1 milimetra. Występują w różnych środowiskach, najczęściej w glebie.

Wewnątrz mieszkań, w kurzu domowym, żyją się roztocze z różnych rodzin i gatunków. Związek pomiędzy obecnością substancji produkowanych przez roztocze, a objawami astmy oskrzelowej obserwowany już od dawna. Jednak dopiero w 1964 roku przeprowadzono kompleksowe badania, które wykazały współzależność między nadwrażliwością na kurz a obecnymi w nim roztoczami.
Co wiemy o roztoczach kurzu domowego?

Znamy około 45–46 tysięcy gatunków roztoczy.

Zainteresowania alergologów koncentrują się na gatunkach roztoczy kurzu domowego. Mianem tym określa się gatunki roztoczy występujące w kurzu pochodzącym z łóżek, mebli tapicerskich oraz z podłóg w pomieszczeniach mieszkalnych. Najszerzej rozprzestrzenione oraz najlepiej poznane pod względem szkodliwości medycznej są roztocze Dermatophagoides pteronyssinus i Dermatophagoides farinae.

W warunkach naturalnych głównym pożywieniem dla roztoczy kurzu domowego jest złuszczony naskórek ludzki i zwierzęcy. Uważa się, że 150 mg ludzkiego naskórka wystarcza do zaspokojenia potrzeb pokarmowych populacji roztoczy liczącej 3000 osobników w okresie 2–3 miesięcy.

Optymalne warunki dla rozwoju roztoczy to, poza dostępnością właściwego pokarmu, odpowiednia wilgotność względna oraz temperatura powietrza. Mają one wpływ na tempo wzrostu populacji, płodność samic, przeżywalność zarówno w warunkach laboratoryjnych, jak też w środowisku naturalnym.

Najkorzystniejszą dla rozwoju populacji Dermatophagoides pteronyssinus temperaturą jest 23°C, choć mogą rozwijać się w zakresie temperatur od 17°C do 30°C. W niskiej temperaturze dorosłe osobniki szybko giną. Tylko 15% populacji Dermatophagoides farinae przeżywa w temperaturze 2°C przez 168 godzin, a 40% w temperaturze -15°C w ciągu 6 godzin. W temperaturze -25°C po 6 godzinach giną wszystkie okazy Dermatophagoides pteronyssinus i Dermatophagoides farinae.

W wyższych temperaturach wzrasta aktywność roztoczy, ale jednocześnie skraca się ich okres życia, np. w temperaturze 45°C mogą przeżyć 24 godziny, w temperaturze 50°C 4 godz., w temperaturze 60°C mniej niż godzinę, a w temperaturze 70–80°C tylko 5 minut. Uważa się, że temperatura jest głównym czynnikiem decydującym o możliwości rozwoju populacji tych roztoczy.

Głównym czynnikiem określającym liczebność tych gatunków roztoczy jest wilgotność względna powietrza. Gatunek Dermatophagoides pteronyssinus wymaga 75–80% wilgotności względnej (optymalnie 80%). Jeśli wilgotność powietrza spada poniżej 70%, roztocze oszczędnie gospodarują wodą, którą czerpią z z otaczającej pary wodnej. Z drugiej strony, wilgotność względna powyżej 85% jest już dla nich zbyt wysoka.

W mieszkaniach roztocze występują w miejscach, które zapewniają im schronienie, pokarm oraz odpowiednią wilgotność. Obecne są więc w łóżkach, matach, dywanach, meblach tapicerowanych, zabawkach pluszowych, zasłonach.

Sezonowym wahaniom wilgotności powietrza wewnątrz pomieszczeń mieszkalnych towarzyszą zmiany liczebności roztoczy z rodzaju Dermatophagoides. W naszej strefie klimatycznej maksymalna liczba tych roztoczy przypada na lato oraz wczesną jesień (od czerwca do końca października), kiedy wewnątrz mieszkań panują dogodne dla ich rozwoju warunki wilgotnościowe. Natomiast w okresie zimowym wilgotność powietrza wewnątrz pomieszczeń mieszkalnych jest niska i utrzymuje się poniżej krytycznej dla omawianych roztoczy wartości. Wtedy też ich liczba w kurzu domowym znacznie się zmniejsza.

Na liczebność roztoczy poza wilgotnością i temperaturą mogą mieć wpływ także inne czynniki, na przykład: częstość wietrzenia mieszkań, ich czystość, wiek i stan techniczny budynku lub poziom socjalno-ekonomiczny zamieszkującej w nim rodziny. Zwykle częściej i w większej liczbie stwierdzano roztocze w kurzu rzadko sprzątanych, niewietrzonych mieszkaniach – w starych, zawilgoconych domach ogrzewanych piecami.

Pomimo że w okresie zimowym populacja roztoczy wewnątrz mieszkań zmniejsza się, to z uwagi na nagromadzenie alergenów roztoczy w kurzu domowym oraz zmniejszoną wentylację powietrza w okresie jesienno-zimowym najsilniejsze objawy kliniczne występują właśnie w tym okresie. Pojawienie się kataru, kichania, świądu i niedrożności nosa w czasie sprzątania, zamiatania czy okurzania może sugerować obecność nadwrażliwości na alergeny roztoczy kurzu domowego.
Jak ograniczyć działanie alergenów roztoczy kurzu domowego?

W usunięciu alergenów roztoczy kurzu domowego pomoże:

pranie pościeli, poduszek, koców, pluszowych zabawek w temperaturze 55°C
poddawanie pościeli i zabawek pluszowych okresowemu działaniu niskich temperatur (zamrażanie)
stosowanie tzw. pościeli barierowej, wykonanej z tkanin syntetycznych, nieprzepuszczających roztoczy i alergenów
stosowanie środków roztoczobójczych (akarycydów)
rezygnacja z dywanów (podłoga z materiałów umożliwiających łatwe czyszczenie).
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post