Więzadła Krzyżowe Przednie - urazy, objawy i leczenie

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Więzadła Krzyżowe Przednie - urazy, objawy i leczenie

Post autor: admin. med. »

Więzadło krzyżowe przednie ACL – Diagnostyka i leczenie uszkodzeń Więzadła Kolana

Intensywny styl życia oraz szeroko propagowany wzrost aktywności sportowej, obserwowany w ostatnich latach i uczestniczenie w niej coraz większej liczby osób w różnym wieku pociąga za sobą zwiększenie liczby urazów narządu ruchu i zmian przeciążeniowych w obrębie stawów. Staw kolanowy jako największy staw człowieka jest najbardziej narażony na tego typu zmiany. Każdy uraz, czy też sumujące się mikrourazy mogą prowadzić do uszkodzenia i zaburzenia funkcji wszystkich jego elementów. Jednym z ważnych czynników decydujących o prawidłowej funkcji statycznej i dynamicznej stawu kolanowego jest jego stabilność. Prawidłową stabilność kolana zapewniają stabilizatory czynne, należą do nich mięśnie otaczające staw kolanowy oraz bierne, do których należą więzadła, zwłaszcza więzadło krzyżowe przednie (ang. ACL). Jest ono położone wewnątrzstawowo i odgrywa istotną rolę w zapewnieniu stabilności stawu. Jednocześnie jest więzadłem, które najczęściej ulega uszkodzeniom. Patomechanizm urazu, diagnostyka oraz leczenie uszkodzeń ACL (Więzadło Krzyżowe Przednie), są w chwili obecnej jednym z najbardziej poznanych elementów chirurgii kolana.
Istnieje wiele podziałów i klasyfikacji uszkodzeń ACL (Więzadło Krzyżowe Przednie) Komitet Medycznych Aspektów Sportu Amerykańskiego Towarzystwa Medycznego wyróżnia 3 stopnie uszkodzenia Więzadła Krzyżowego Przedniego:

I. Stopień uszkodzenia Więzadła Krzyżowego Przedniego – przerwanie minimalnej liczby włókien, z bolesnością miejscową i bez objawów niestabilności.
II. Stopień uszkodzenia Więzadła Krzyżowego Przedniego – rozerwanie większej ilości włókien z miejscową bolesnością samoistną, zaburzeniem czynności i nieznacznie zaznaczonymi objawami niestabilności.
III. Stopień uszkodzenia Więzadła Krzyżowego Przedniego - całkowite przerwanie ciągłości więzadła, ze znacznie zaznaczoną niestabilnością.
Powyższy podział dotyczy ogólnie pojętego uszkodzenia więzadeł. Powstało też kilka innych, specyficznych dla ACL podziałów.
W zalezności od czasu, jaki upłynął od urazu do postawienia rozpoznania możemy mówić o uszkodzeniach ostrych ( do 2 tygodni ), podostrych ( 2-8 tygodni) oraz przewlekłych ( powyżej 8 tyg.).
Rozpoznanie uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego odbywa się na podstawie ogólnych zasad obowiązujących przy badaniu stawu kolanowego: wywiad, badanie fizykalne i badania dodatkowe.
Prawidłowo przeprowadzony wywiad może w znacznym stopniu pomóc w postawieniu prawidłowego rozpoznania.

Charakterystyczne objawy odczuwane przez pacjenta w trakcie urazu Więzadła Krzyżowego Przedniego to:
1. ból, czasami bardzo silny w momencie urazu, stopniowo ustępujący, powracający przy próbie obciążania kończyny lub ruchu,
2. uczucie przemieszczenia stawu w momencie urazu,
3. czasami słyszalny ,,trzask” w kolanie,
4. obrzęk stawu w wyniku gromadzenia się krwiaka,
5. subiektywne uczucie niestabilności kolana podczas próby obciążania stawu
W przypadku przewlekłych uszkodzeń więzadłowych kolana pomocne staje się przeprowadzenie wywiadu odnośnie do przebytych wcześniej urazów oraz aktualnie odczuwanych dolegliwości, takich jak:

stałe lub okresowe uczucie niestabilności stawu kolanowego,
okresowe wysięki w stawie kolanowym,
uczucie blokowania stawu kolana.

Badanie fizykalne w przypadku kolana po świeżym urazie może być trudne ze względu na żywą reakcję bólową i odruchowe napięcie mięśni.

Objawy mogące wskazywać na uszkodzenie Więzadła Krzyżowego Przedniego to:

znaczny obrzęk stawu – dodatni objaw balotowania rzepki,
przymusowe ustawienie kończyny w zgięciu, mogące imitować blok kolana,
ból przy próbie ruchów czynnych i biernych,
objawy niestabilności, często trudne do określenia w ostrej fazie urazu.

W przypadkach przewlekłych niestabilności stawu kolanowego, badanie fizykalne jest łatwiejsze do przeprowadzenia. Często stwierdza się osłabienie oraz zanik mięśnia czworogłowego uda, czasami wysięk w stawie oraz róznie nasilone objawy niestabilności, ocenianych na podstawie specyficznych testów: Lachmana, szuflady przedniej i Pivot-shift. W każdy przypadku po urazie stawu kolanowego obowiązuje wykonanie badań rtg w celu wykluczenia ewentualnych uszkodzeń układu kostnego, np. awulsyjnego oderwania przyczepu piszczelowego ACL.

Badanie USG jest przez wielu ortopedów uważane za przydatne w diagnostyce tego tyou urazów. Jednakże w przypadku świeżego urazu i znacznego wysięku w stawie może być ono trudne do prawidłowej interpretacji. Większa czułość wykazuję badanie rezonansu magnetycznego.

Artroskopia pozostaje najdokładniejszym badaniem diagnostycznym we wszystkich schorzeniach i urazach stawu kolanowego. Pozwala także na jednoczasowe wdrożenie leczenia. W trakcie zabiegu artroskopowego kolana dokonujemy oceny zakresu uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego i oceny innych struktur śródstawowych

W przypadku uszkodzenia ACL więzadła krzyżowego przedniego , ze względu na położenie więzadła nie występuje tendencja do samoistnego gojenia się ( lub jedynie w bardzo ograniczonym zakresie). Jego końce po uszkodzeniu szybko ulegają zanikowi i z tego też powodu podczas leczenia zachowawczego nie ma możliwości odtworzenia jego ciągłości w razie całkowitego jego zerwania.

Leczenie uszkodzonego ACL więzadła krzyżowego przedniego może być operacyjne lub zachowawcze, zależy to od rodzaju obrażenia, typu uszkodzenia, wieku chorego, jego aktywności fizycznej i zawodowej oraz innych.
Wskazania do leczenia zachowawczego więzadła krzyżowego przedniego to:
- częściowe uszkodzenie ( rozciągnięcie, częściowe przerwanie ciągłości), bez znacznie zaznaczonych objawów niestabilności.
- Wiek powyżej 40 lat.
- Mało aktywny tryb życia.
- Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego.
- Brak zgody chorego na leczenie operacyjne.

W przypadku urazu ostrego celem leczenia zachowawczego jest wyeliminowanie obrzęku i wysięku śródstawowego, dolegliwości bólowych, uzyskanie prawidłowej, bezbolesnej ruchomości w stawie oraz dobrego napięcia mięśniowego. Stosuje się chłodzenie,elewację ( uniesienie) kończyny. Stosuje się metody fizyko i kinezyterapii prowadzące do zwiększenia zakresu ruchu i siły mięśniowej.
W przewlekłej niewydolności stosuje się funkcjonalne stabilizatory, ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy oraz grupę mięśni przywodzicieli uda. Konieczne może być zmniejszenie lub modyfikacja aktywności sportowej.
Wskazaniami do leczenia operacyjnego więzadła krzyżowego przedniego mogą być:

- młody sportowiec chcący wrócić do sportu,
- niezadowalający wynik leczenia zachowawczego,
- chęć zwiększenia aktywności sportowej bez użycia stabilizatorów,
- wiek poniżej 40 roku życia,z dużą aktywnością fizyczną lub sportową,
- uszkodzenie obu stawów kolanowych,
- współistniejące uszkodzenia struktur torebkowo-więzadłowych,
- uszkodzenia awulsyjne ACL.
W trakcie zabiegów rekonstrukcyjnych więzadła krzyżowego przedniego używa się wolnych lub uszypułowanych przeszczepów auto- lub allogennych, Najczęćiej są to:
- 1/3 środkowa więzadła właściwego rzepki z bloczkami kostnymi,
- ścięgno mięśnia półścięgnistego, mięśnia smukłego
- fragment mięśnia czworogłowego uda.
Po przeprowadzonej artroskopowo rekonstrukcji więzadła każdy pacjent powinien przejść cykl, odpowiednio dobranej do rodzaju przeszczepu, rehabilitacji. Polega ona na stopniowym odzyskiwaniu zakresu ruchu zgięcia i wyprostu w stawie kolanowym, bez narażania przeszczepu na nadmierne rozciąganie, wzmacniani siły mięśniowej oraz treningu propriorecepcji .Po upływie 6-8 m-cy od zabiegu pacjent może powrócić do czynnego uprawiania sportu.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post